Waarom heb ik dit boek gekozen?
Dit boek had ik in het begin van het jaar op mijn top 10 boeken lijstje gezet. Het leek mij een interessant boek omdat ik wist dat het over een relatie ging van een broer en een zus. Ik had nog nooit een boek gelezen met dit onderwerp en daarom leek het mij wel interessant. Toen u het boek mij ook aanraadde, ben ik naar de bibliotheek gegaan om het boek te vinden. Toen ik de kaft van het boek zag viel het me een beetje tegen. Het was helemaal groen en ik vond het een beetje grauw. De titel daarentegen sprak me wel weer aan ik moest aan verschillende dingen denken. Bij de indianen zijn de eeuwige jachtvelden hetzelfde als bij ons de hemel. Ook moest ik denken aan een eeuwige strijd tussen dingen.
Ik werd toch wel nieuwsgierig dus ben het boek gaan lezen.
Het boek zelf.
Naam boek : De eeuwige Jachtvelden
Naam schrijver : Nanne Tepper
Aantal Blz. : 316
Voor deze Roman kreeg Nanne Tepper de Anton Wachterprijs 1996
De belangrijkste personages
Victor.
Victor is de ‘grote’ broer. Hij drink en rookt veel en hoewel hij daar al eens heel erg ziek van is geworden, gaat hij daar gewoon mee door. Hij heeft van jongs af aan al speciale interesses in zijn twee jongere zusjes gehad. Wat betref Lisa was dit echt al verliefdheid. Hij wilde bij haar zijn, bij haar liggen en als ze een ander vriendje had was hij jaloers. Wat betreft het jongste zusje, Anna , is het ook liefde maar dan op een andere manier. Hij leest haar ’s avonds voor, en doet veel leuke dingen met haar en kan goed met haar praten. Meer een echte broers en zussen relatie. Hij neemt een beetje de taak van zijn ouders over, omdat zij vooral met zichzelf in de knoop liggen.
Lisa.
Lisa is het oudste van de meisjes. Ook zij rookt veel, ze mag er van zichzelf maximaal 20 per dag. Ook zij heeft altijd al speciale gevoelens voor haar broer gehad. Ze is heel direct en zegt alles open en bloot. Ze scheld veel, vooral tegen haar ouders. En de enige die invloed op haar heeft is Victor. Ze heeft wel af en toe vriendjes maar de enige waarbij ze zich echt fijn voelt is bij Victor. Daarom is het ook dat ze aan hem vraagt om haar te ontmaagden.
Anna.
Anna is de jongste van het stel. Vroeger was ze vaak ziek, en een stil meisje. Ook zij had een special band met haar broer. Zij houdt echt van hem, maar dan op een broer-zus manier. Naarmate ze ouders word, laat ze ook steeds meer haar stem horen. Zij is ook heel alert, want ze heeft wel degelijk in de gaten wat er gaande is tussen Lisa en Victor. Maar ze respecteert dit. Dit komt waarschijnlijk ook omdat ze ermee op is gegroeid en niet beter weet. Anna is een beetje de steunpilaar van de familie. Zij is de gene die iedereen bij elkaar houdt en waar iedereen nog meer praat, in tijden van ruzie.
De rest van de personages zijn niet zo heel belangrijk.
Samenvatting
Er stond geen goede samenvatting op het internet, dus heb ik geprobeerd om er zelf een te maken.
Het boek bestaat uit 4 boeken. Bij elk boek word een , duits , motief gegeven : ‘Langsam, schleppend, wie ein Naturlaut. [email protected] bewegt, doch nicht zu schnell. Feierlich und gemessen, ohne zu schleppen. Stürmisch bewegt’ als je deze vertaald kan je hiermee de fasen van het liefdesspel tussen Lisa en Victor weergeven.
De roman speelt zich hoofdzakelijk af in de streek van Teppers kindertijd, Oost-Groningen, het dorp Oude Huizen, dat langzaam maar zeker ontvolkt raakt
In het boek word veel gebruik gemaakt van flashbacks. Ik zal eerst in chronologische volgorde het verhaal vertellen.
De Directeur vertelt, als hij een voormalig NSB’er bij zijn eigen begrafenisstoet ziet aansluiten, over de tweede wereld-oorlog, en de tijd daarna waarin Prins en Zonnebloempje verliefd worden. Daarna volgen de lotgevallen van Victor en Lisa. Volgens Victor moet het loeren naar zijn zusje begonnen zijn toen hij zestien, en zij veertien was. Hierna worden de gebeurtenissen verteld van de tijd dat Lisa bij Victor woont in de Stad. Anna is ouder geworden en bezoekt haar oudere broer en zus. Als ze Anna naar huis gebracht hebben, vraagt Lisa of Victor haar wil ontmaagden. Dit gebeurt na drie dagen. De volgende gebeurtenis die wordt beschreven is vijf jaar later. Tijdens het diner vertelt moeder, dat ze bij vader weggaat. Hierna gaat Victor naar Parijs en worden er veel brieven geschreven, die in chronologische volgorde in boek 3 staan. De dag dat Victor terugkomt uit Parijs voor de begrafe-nis van de directeur, is de meest recente gebeurtenis.
Nu zal ik kort weergeven wat in elke boek gebeurd.
Boek 1 – Langsam, schleppend, wie ein Naturlaut.
Victor komt aan in Parijs en hij gaat bij Louise wonen. Tijdens het avondeten dwalen zijn verhalen af naar Oost-Groningen en er komen verschillende herinneringen boven. Hij beschrijft hun huis en je komt te weten wat ze onderlinge relaties zijn van de personages. Dan is hij met zijn gedachten weer terug in Parijs. En krijgt hij een boos kaartje van zijn zusje Lisa omdat ze jarig is en hij niets van zich heeft laten horen. Zijn gedachten dwalen weer af naar vroeger. En hij beschrijft hoe hij vroeger naar Amsterdam moest van zijn vader om even afstand te nemen van Lisa. Maar hij komt eerder terug doordat delejum heeft opgelopen van het vele drinken. Je ziet hoe hun relatie zich ontwikkeld en het eindigt ermee dat ze naakt bij elkaar in bed liggen en elkaar zoenen.
Boek 2 – Kräftig bewegt, noch nicht zu schnell.
Lisa en Victor wonen samen in de stad. Ze zijn al ouder. In dit deel word de relatie tussen Victor en Lisa veel intenser. Lisa maakt kennis met seks en het is dan ook in dit boek dat Victor Lisa ontmaagd. Als Anna bij Victor en Lisa komt logeren komt ze erachter wat er gaande is tussen de twee. Ze treft ze namelijk samen naakt in bed aan. Victor heeft een verhaal geschreven voor Lisa’s verjaardag en in dit boek krijg je dat als lezer ook de te lezen. Het is een jeugdherinnering, waarin Lisa voor het eerst ongesteld word. Als Victor en Lisa Anna naar huis brengen na het logeerpartijtje worden ze weer geconfronteerd met hun ouders. Ze blijven even en gaan dan weer weg. Als ze op weg zijn naar een etentje met hun ouders verteld Victor dat hij voor een tijdje naar Parijs gaat.
Boek 3 – Feirelich und gemessen, ohne zu schleppen.
In dit deel vind er een briefwisseling plaats tussen de verschillende personages.
De eerste vijf brieven zijn de geschreven gesprekken tussen Victor en Hille Veen. De zesde brief is in Indianentaal ge-schreven. De zevende brief is een reactie van Anna. De achtste en de negende brief zijn brieven van Victor naar Hille en omgekeerd. Dan komt er een nieuw persoon bij; Lisa. Lisa schrijft vanuit Ameland naar Victor. Daarna (elfde brief) komt er een brief van Hille aan Lisa. De twaalfde brief is een reactie van Victor op de brief van Lisa. De dertiende brief is een kwade reactie van Lisa op Victors brief. Hierna schrijft Victor twee brieven. Een aan Hille en een aan Anna. Vervolgens staan er een brief van Victor aan zijn moeder, een brief van Anna aan Lisa en een van Lisa aan Anna. De twintigste brief is de reactie van Victors moeder op zijn brief. Victor schrijft haar een ontkennende reactie, en de volgende brief (telegram), van Victor naar Lisa, wekt verbazing op bij Lisa. Dit blijkt uit het antwoord van Lisa: “Ben je je leidradenboekje kwijt?….Ik wil er ook helemaal niet aan denken een antwoord te verzinnen.” Blijkbaar weet ook Victor niet meer hoe het verder moet. In de brief die Lisa schrijft aan Victor heeft ze het duidelijk over hem. Je kunt echter niet echt zeggen dat hij de aangesproken persoon is, want ze spreekt hem niet toe. Hierna schrijft Victor een brief aan zijn moeder en aan Hille zoals Lisa hem vroeg. Pas daarna schrijft hij zijn antwoord aan Lisa. Dan komt er een brief van Veen aan Victor en daarop volgt een telegram van Victor aan Veen. Daarna volgt een brief van Lisa aan Victor en vervolgens een brief van Veen aan Victor. Als laatste schrijft Victor een brief aan Lisa waarin alles geschreven wordt wat in de voorafgaande brieven is opgebouwd.
Door de brieven wordt alles wat er in het eerste en tweede boek is gebeurd verduidelijkt.
Boek 4 – Stürmisch bewegt.
In dit boek zie je alles vanuit de ogen van de directeur die inmiddels dood is. Hij haalt herinneringen op van vroeger, van de oorlog, hoe zonnebloempje en de dokter elkaar hebben ontmoet. Op het einde van het boek gaat iedereen zijn eigen weg en iedereen accepteert dat van elkaar. Zonnebloempje gaat terug naar haar eigen huis, de dokter blijft in Oost-groningen en vervolgt zijn drankverslaving, Anna gaat terug naar Amsterdam om daar te studeren. En Lisa en Victor accepteren hun relatie en gaan samen voor een tijdje naar Ameland, waar Lisa een huis heeft. Op het einde word nog vertel dat de directeur zijn huis aan Victor heeft nagelaten. Hier zal hij later gaan wonen met zijn vrouw en kinderen, met Lisa.
Het thema van het boek is heel duidelijk de relatie tussen een broer en zus. En hoe de omgeving daarop reageert. In dit boek zie je echt hoe hun relatie een ontwikkeling ondergaat. Hun relatie is in het begin kinderlijk en toch al intensief, en groeit langzaam uit tot ware liefde. Je ziet dat de omgeving er in het begin heel afkeurend op reageert, vooral de directe familie. Maar naarmate ze ouder worden kan hun omgeving het toch meer accepteren, omdat Lisa en Victor toch van elkaar blijven houden. En er toch mee door gaan.
De visie van de schrijver is denk ik om het taboe op dit onderwerp een beetje te doorbreken. Het kan tegenwoordig gewoon echt niet dat een broer en zus een liefdesrelatie hebben. Ik denk dat er best wel mensen zijn in Nederland die zo’n relatie hebben met hun zus of broer. Ik lees er ook wel eens over in de fancy, van die ingezonden brieven. Ik associeer zo’n relatie ook met vies en dat het echt niet kan. Het is er echt ingeprogrammeerd. In dit boek laat Nanne eigenlijk zien dat het ook geaccepteerd kan worden.
Verwerkingsopdracht.
Zoek bij het werk dat je gelezen hebt minimaal één kritiek , commentaar , artikel of boekbespreking. Je kunt ook een medeleerling of docent interviewen die het werk gelezen heeft. Vergelijk op enkele punten jouw ervaring en gedachten met die van de andere lezer(s)
Ik heb dit artikel gevonden op : http://home.concepts-ict.nl/~coenp/tepper.htm
Hoe word ik een groot auteur?
Nanne Tepper, De eeuwige jachtvelden. Uitgeverij Contact. ƒ39,90
Van Nanne Tepper zullen we nog veel horen, schreef Remco Ekkers in zijn vorige column over zijn oud-student. Tepper schreef De eeuwige jachtvelden, een boek dat inderdaad door veel critici lovend werd besproken. Ik was in eerste instantie voornamelijk geïmponeerd door de wijze waarop het boek was uitgegeven: harde kaft en grote letters. Heel anders dan bij een gemiddelde debutant. De uitgeverij gelooft waarschijnlijk ook in deze uitgave.
In het boek staat de verhouding tussen Victor en Lisa, broer en zus, centraal. Tussen hen ontstaat langzaam maar zeker een incestueuze relatie die culmineert in de ontmaagding van Lisa. Het valt op dat de lezer niet wordt meegesleurd door de passie van de hoofdpersonen voor elkaar. De passie is er gewoon en we moeten maar toezien hoe alles verder verloopt.
De troosteloosheid van de veenkoloniën, de troosteloosheid van de drinkende vader en de vluchtende moeder en de troosteloosheid van de vernietigingsdrang die Victor in zich heeft, overheersen de mooie momenten tussen broer en zus. Alsof ze alleen maar bij elkaar, tegen wil en dank, de grauwe werkelijkheid kunnen ontvluchten.
Op een gegeven moment gaat Vietor naar Parijs om tot bezinning te komen. Door brieven kom je erachter wat er in de tussentijd gebeurt. Sara Burgerhart in de jaren negentig. Dit derde deel, in dit vier delen beslaande boek, werkte averechts op mij. Ja, we weten nu wel dat die twee erg van elkaar houden. Ja, wat moeten al die bijfiguren in het boek die de verhaallijn maar ophouden. Ja, we weten nu wel dat Nanne Tepper niet van de straat is, dus dan hoeven al die verwijzingen naar schrijvers, kunstenaars en musici niet zo nodig.
Hier wordt Literatuur geschreven. Hier wordt het grote handboek ‘Hoe word ik een groot auteur’ geplunderd. Les één: een slechte jeugd is een goudmijntje. Les twee: maak een taboe tot het thema van ie boek. Les drie: zorg ervoor dat je als auteur aan de zelfkant van de maatschappij komt. Les vier: als les drie niet lukt, dan moet je zorgen dat één van je hoofdpersonen schrijver is die aan de zelfkant terechtkomt. Les vijf: laat je boek volstaan met veel verwijzingen, zet er een Frans motto voorin en verwijs in de hoofdstuktitels naar Mahler.
Kortom: het boek overtuigt mij niet van het talent van Tepper. Zijn personages blijven bloedeloos, zijn stijl is nergens bijzonder en de thematiek van het boek is al eens beter uitgewerkt. Wie dit boek looft, heeft zich zand in de ogen laten strooien. Het is te hopen voor Nanne Tepper dat hij eens echt laat zien wat hij kan.
Coen Peppelenbos
P.S. Een jaar later. Ik ben gastheer tijdens het literatuurfestival Winterschrift. Moet ook Nanne Tepper opvangen. Als ik me aan hem voorstel zegt hij: ‘Jij hebt ooit eens een column over mij geschreven.’
‘Een recensie,’ verduidelijk ik.
‘Oh,’ zegt Tepper misprijzend, ‘noem je zoiets een recensie.’
In dit artikel zegt Coen dat hij geïmponeerd werd door de voorkant, de harde kaft en de grote letters. De voorkant maakte ook indruk op mij. Ik vond het een beetje een sobere voorkant die helemaal niets van de inhoud van het boek verraadde. Dit vind ik jammer omdat een kaft eigenlijk het boek moet verkopen. Van de andere kant is het natuurlijk ook wel spannend om een boek te lezen met zo’n kaft. Je weet nog helemaal niet waar het over gaat en je word echt in het diepe gegooid. Dit geldt denk ik vooral voor mensen die van een uitdaging houden.
De volgende zinnen hebben mij heel erg aan het denken gezet, en maakte veel indruk op mij.
‘Het valt op dat de lezer niet wordt meegesleurd door de passie van de hoofdpersonen voor elkaar. De passie is er gewoon en we moeten maar toezien hoe alles verder verloopt.’
Ik vind dit goed verwoord en het vat echt in twee zinnen samen hoe je als lezer hun relatie ervaart. Het is niet zo dat je in dit boek getuige bent hoe die passie ontstaat. Integendeel het is er al van jongs af aan, en je ziet alleen hoe die passie steeds heviger word en dus uiteindelijk uitmondt in de ontmaagding van Lisa. Ik heb zelf de hele tijd gezocht naar de goede manier hoe ik dit onder woorden kan brengen, maar tevergeefs. Terwijl Coen dit in deze twee zinnen uitstekend doet. En ik sluit me er ook volledig bij aan.
Op Coen werkte het derde deel averechts hij zegt dat alles al duidelijk voor hem was. En vind het een beetje overbodig al die briefwisselingen. Ik ben het hier niet mee eens. Het derde deel heeft voor mij de onderlinge relaties nog een keer verduidelijkt. Ik vond het dus fijn dat dit deel er tussen zat. Anders had ik het boek minder goed begrepen. Ik denk dat dit ook komt doordat ik een minder ervaren lezer ben dan Coen.
Op het laatst heeft hij heel veel kritiek op Nanne Tepper.
‘Zijn personages blijven bloedeloos, zijn stijl is nergens bijzonder en de thematiek van het boek is al eens beter uitgewerkt.’
Ik ben het hier half mee eens. Ik vond de personages van Nanne vaag maar niet slap , of bloedeloos zoals Coen het noemt. Ik kreeg geen hoogte van de personages maar had meestal wel het gevoel dat het sterke personages waren. Ik vind Nanne stijl ook niet echt bijzonder, hij citeert wel veel van andere schrijvers maar dat vind ik juist irritant. En met de laatste opmerking ben ik het ook niet eens. Maar eigenlijk kan ik daar geen goed oordeel over geven omdat ik nog nooit een ander boek heb gelezen met dit thema.
Mijn verwachtingen.
Voordat ik aan dit boek begon wist ik natuurlijk waar het boek over ging, in grote lijnen. Dat er een relatie zou groeien tussen een broer en een zus. Wat ik ervan verwachtte was dat die broer en die zus stiekem een relatie hadden waar niemand iets van afwist. Zelfs niet hun ouders of mogelijke andere broers of zussen. Dat ze ’s avonds elkaar zagen op elkaars kamer, of als de hele familie van huis was. Ik verwachtte dat hun relatie vooral op seksueel gebied zou zijn. Wat ik ook verwachtte was dat de relatie maar in bepaalde fase van hun leven zou zijn, in de puberteit als ze net hun lichaam leren kennen. Ik dacht dat het na een bepaalde tijd wel over zou gaan en dat ze dan allebei hun eigen weg gingen en hun eigen relatie kregen.
Mijn eerste verwachting is gedeeltelijk uitgekomen. Victor en Lisa hebben al van jongs af aan special interesse in elkaar. Dit blijkt ook uit het verhaal dat Victor voor Lisa geschreven heeft. Dit is , zoals ik al eerder heb gezegd, een jeugdherinnering. In die herinnering zijn ze op vakantie, en Victor volgt Lisa overal waar ze is. Hij kijkt hoe ze slaapt en hij is helemaal overstuur als hij ziet dat Lisa helemaal bloed ( ze is voor het eerst ongesteld ). Hier slapen ze ook voor het eerst bij elkaar in bed. Dit allemaal is niet onopgemerkt gebleven bij hun ouders. Vanaf dat Victor zestien jaar is en Lisa veertien jaar begint het pas echt. Daarom stuurt hun vader , de dokter , Victor voor een tijdje naar Amsterdam. Zodat hij even afstand kan nemen van Lisa. Maar dit versterkt hun band alleen maar. Ze beseffen dat ze elkaar heel erg hebben gemist, als Victor heel erg ziek terugkomt. Als Lisa en Victor op een gegeven moment bij elkaar wonen in de stad word hun relatie serieus en gaan ze zelfs met elkaar naar bed. Ze hebben nu natuurlijk alle ruimte omdat ze maar met zijn tweeën in het huis wonen. De rest van de familie vermoedden wel iets maar hadden volgens mij niet door dat het zo ver ging. Anna heeft het op een gegeven moment wel door als ze ze betrapt. Maar ze lijkt het te respecteren omdat ze er op een gegeven moment ( naakt !) bij gaat liggen. Ze wil gewoon dat Victor en Lisa eerlijk tegen haar zijn. Het lijkt trouwens wel alsof Lisa en Victor willen dat ze betrapt worden, want als Anna nota bene bij hen in huis slaapt gaan ze naakt bij elkaar in bed liggen. En zelfs als ze bij hun ouders thuis waren zaten ze nog aan elkaar, bijvoorbeeld met hun handen vast, of aan elkaars haar. Hun relatie is dus zeker niet stiekem maar de rest is gewoon niet op de hoogte hoe diepgaand hun relatie is.
Mijn andere verwachting dat hun relatie vooral op seksueel gebied zou zijn is uitgekomen. Het gaat geleidelijk aan. In het begin kijken ze naar elkaar, vooral Victor naar Lisa’s borsten die hij uitvoerig beschrijft. Daarna gaan ze elkaar aanraken, en liggen ze bij elkaar in bed, Lisa meestal naakt. Dan zoenen ze elkaar en dan na een tijdje vraagt Lisa aan Victor of hij haar wil ontmaagden. Hij word in het begin heel erg boos maar na drie dagen doet hij het toch. Ze nemen dus de hele tijd hele kleine stapjes op seksueel gebied. Wat voor hen een hele grote stap is, maar het went wel na een tijdje. Omdat ze zo vertrouwd zijn met elkaar is het voor heen heel normaal om zo’n relatie te hebben.
Mijn laatste verwachting is tot mijn verbazing niet uitgekomen. De relatie was niet zomaar een bevlieging tussen broer en zus. Het is uitgegroeid tot een echte relatie , die geliefden ook hebben, en zal ook eeuwig voortduren. Ze zijn elkaars gezelschap gewend geraakt, en kunnen simpelweg niet meer zonder elkaar. En na een tijdje hebben ze het ook echt geaccepteerd en erkennen ze het zelf ook als een echte relatie. Ze gaan namelijk op het einde samen naar Ameland. Je merkt aan de reactie van de familie hierop dat zij het ook hebben geaccepteerd. Zonnebloempje zegt namelijk :
‘O, nou, ja , eh, dat is goed om te horen.’
Mijn leeservaringen
Dit is het eerste boek wat ik echt heel moeilijk vond. Vooral in het begin, ik moest echt wennen aan de schrijfstijl van Nanne Tepper. Je valt midden in een verhaal binnen en je begrijpt echt niet wie wie is. Daarom moest ik , net zoals bij de dochter, het eerste gedeelte echt doorkomen. Maar bij dit boek duurde dat stuk veel korter. Want na ongeveer 10 bladzijden krijgt Victor een flashback naar vroeger. Door die herinneringen aan vroeger, word je langzaam voorgesteld aan de rest van het gezin. Je leert de personages een beetje kennen en hun leefgewoonten en hun relaties tot elkaar. Toen ik dat eenmaal wist begon kreeg ik eindelijk een beetje inzicht in het verhaal, en begon het me te boeien.
Wat me zo boeide was de relatie tussen Victor en Lisa. Je kon die relatie als lezer op de voet volgen, en zag dat hij zich langzaam aan het ontwikkelen was in een intense relatie. Ik was benieuwd hoever ze zouden gaan en waar de relatie zou eindigen. Maar ik had nooit verwacht dat ze zo ver zouden gaan. Maar doordat de relatie tussen die twee zich zo langzaam opbouwde bleef je geboeid doorlezen. Want ik denk als ze in het begin van het boek al met elkaar gemeenschap hadden gehad, ik niet meer zo geboeid zou zijn. Omdat het daarna niet meer verassend is als ze met elkaar naar bed gaan. Het is nu ook maar een keer beschreven en dat is genoeg, als het te vaak gebeurd raak je eraan gewend. Dat zou niet goed zijn omdat het hier toch een hele bijzondere relatie betreft.
Ik was niet de hele tijd tijdens het lezen geboeid, omdat er vaak Duitse zinnen tussendoor kwamen. Dit vond ik irritant omdat ik ze niet goed kon vertalen, hierdoor werd ik uit mijn concentratie gehaald en had ik moeite me het doorlezen van het boek. Ook bij de briefwisseling moest ik heel goed mijn hoofd erbij houden. Omdat er de hele tijd bijnamen bovenaan de brieven stonden. Dus ik moest eerst uitzoeken naar wie die brief was geschreven en van wie hij kwam. En daarna moest ik nog eens gaan bedenken hoe de relatie tussen die twee personen ook alweer zat en daarna moest ik die nieuwe informatie uit die brief nog een keer verwerken. Ik moest dus echt mijn hoofd bij dit boek houden , wat niet altijd lukte.
Ik vond het verhaal niet echt realistisch. Dit komt ten eerste doordat ik het maar een rare familie vind. Ze schelden elkaar uit , de kinderen hebben geen respect voor hun ouders, en de ouders bemoeien zich bijna niet met hun kinderen. Een voorbeeld hiervan is dat Victor Anna altijd voorleest voor het slapen gaan, terwijl dit toch een taak van de ouders is. Wat ik helemaal raar vind is dat bijna iedereen uit die familie verslaafd is aan alcohol en sigaretten. Die vader wordt dokter genoemd* en is toch verslaafd aan alcohol en sigaretten, hij biedt zelfs zijn eigen zoon alcohol aan. Ik denk dat dit ook te maken heeft met de tijd waarin ze leefden , eind jaren tachtig, dat het toen nog niet bekend was hoe slecht alcohol en sigaretten voor je zijn. Heel vaak word ook gezegd als Lisa een sigaret opsteekt, dit was pas haar tiende sigaret. En elke keer vroeg ik me weer af : ‘PAS??’. Maar van de andere kant weten ze toch wel hoe slecht alcohol voor je is. Helemaal nadat Victor er zo ziek van geworden is. Maar ze gaan er allemaal gewoon mee door. Hierdoor krijg ik een heel asociaal beeld van hen. Omdat ik het helemaal niet realistisch vind. Hierdoor is het moeilijker voor mij om me in t leven in het verhaal. Omdat het voor mij niet normaal is. Bij mij thuis waarschuwen mijn ouders me juist voor alcohol en sigaretten, en ik heb mij ouders ook nog nooit dronken gezien. Dus ik schrok er wel een beetje van toen ik zag hoe deze familie met drugs en alcohol omgingen.
* Het is niet zeker of de vader wel echt dokter is. Hij wordt wel zo genoemd maar er wordt nergens gepraat over een praktijk of een ziekenhuis.
De moeder , Zonnebloempje, voelt zich niet thuis in oude huizen. Zij heeft , in tegenstelling tot haar man, wel oog voor de opvoeding van haar kinderen. Maar haar kinderen hebben geen respect voor haar en schelden haar vaak uit. Ook haar man heeft geen respect voor haar en daarom verlaat ze hem ook aan het einde van het boek. Hoewel ze op het laatste toch nog terug gaat naar hem, maar je komt niet te weten of ze bij elkaar blijven.
De vader , de dokter , is alcohol verslaafd. Hij is een slecht voorbeeld voor zijn kinderen maar het kan hem niets schelen. Soms hangt hij de vader figuur uit, maar zijn kinderen reageren daar niet meer op. Omdat hij niet consequent is. Hij gaat gewoon zijn eigen gang, en het kan hem ook niet zo heel veel schelen als zijn Zonnebloempje weggaat. Hij vermaakt zich wel alleen in zijn huis met de drankbar op zolder.
Ik denk dat door de gezinssituatie Lisa en Victor zo’n relatie hebben gekregen. Ze hebben bijna geen liefde gekregen van hun ouders maar ze hebben het wel nodig. En daarom zoeken ze elkaars aanwezigheid op. Ze hebben elkaar nodig. Als ze bij elkaar zijn voelen ze zich veilig, geborgen. Ik had altijd het gevoel dat het vooral Victor was die bij Lisa wilde zijn en haar aanraken etc. Omdat je een groot deel vanuit zijn oogpunt leest. Je leest hoe hij naar haar kijkt en wat hij voor haar voelt. Maar hij kan ook juist weer naar de andere kant omslaan. Want als Lisa hem vraagt of hij haar wil ontmaagden word hij heel erg boos, maar na drie dagen doet hij het toch. Ik vind hun relatie daarom heel erg vaag. De ene keer stoten ze elkaar af en daarna voelen ze zich weer heel erg tot elkaar aangetrokken. Maar uiteindelijk komen ze toch weer bij elkaar. Ik denk dat ze in de moment dat ze elkaar afstoten, realistisch gaan nadenken. Maar dan merken ze weer dat ze elkaar nodig hebben, en ze komen toch weer bij elkaar. Ook Lisa heeft Victor nodig, vooral Lisa..
Je merkt dit aan het feit dat ze niet wil dat Victor weggaat. Ze verzint allemaal smoesjes omdat te voorkomen, maar meestal lukt het niet. Ook merk je het aan het feit dat ze aan Victor vraagt of hij haar wil ontmaagden. Ze zegt ook als ze aan Victor vraagt of ze hem wil ontmaagden :
‘Ik wil dat jij het doet, ik wil het voor mezelf, en eh, ik wil het aan je geven… als je het wil hebben.’
Ze wil dus haar maagdelijkheid aan hem ‘afstaan’, en hoopt hierdoor dat ze voor altijd aan elkaar verbonden blijven. Zegt ook als het uiteindelijk is gebeurd :
‘Nu zijn we bloedbroeders, voor het leven..’
Ze hoopt Victor zo aan haar te binden, en het lukt haar. Ze blijven bij elkaar.
Wat ik mooi vind aan het boek is dat het begint met een herinnering van vroeger. Waar Victor aankomt zetten met bloemen en een speciaal voor haar geschreven boek op Lisa’s verjaardag. Deze herinnering komt een paar keer terug in het boek. En ik denk ook dat deze herinnering de relatie tussen hen twee symboliseert.
Victor ‘vlucht’ vaak weg omdat hij de hele situatie met Lisa wil ontvluchten. Hij weet niet goed wat hij ermee aanmoet. Thuis voelt hij zich onbegrepen, want hij kan er met niemand over praten. Ja met Lisa maar zij wil niets liever dan bij hem zijn. Ik kreeg tijdens het leven ook het gevoel dat Lisa en Victor een beetje geïsoleerd zijn van de buitenwereld. Ze hebben bijna tot geen vrienden en trekken heel erg veel met elkaar op.
Oude Huizen speelt een belangrijke rol in het verhaal. Oude huizen is de woonplaats van de familie Prins. Het is een fictieve plaats. Oude Huizen is een typisch (zeg maar gerust stereotiep) voorbeeld van een Gronings dorp. Het is klein, eenvoudig en de mensen zijn er erg nuchter. Dichterschap wordt niet als vak gezien, en incest is een zonde. Daardoor is het ook dat Victor zich daar dan ook erg onbegrepen voelt.
De enige waar Victor een goede relatie mee heeft, buiten zijn familie, is met de directeur. Het boek begint ook met een herinnering van Victor aan de directeur. En het boek eindigt met de begrafenis van de directeur. Je ziet ook dat er in hun relatie sprak is van wederzijds respect. De directeur laat zijn huis na aan Victor. Dit doe je niet zomaar aan de eerste de beste. En op zijn beurt betuigt Victor zijn respect voor de directeur in een brief aan Lisa :
‘Er is maar een mens van wie ik altijd in alle eenvoud gehouden heb, en dat was hij…’
‘Hij liet me het leven van de man op aarde zien, naakt..’ ‘Dat kan niet binnen een familie. Wij hadden geen band. Wij hadden een pact. Wij zijn mannen. En dat schept geen band, maar een verplichting…’
De herinnering van hen twee die samen aan het pissen zijn over de aardappelen staat centraal voor hun relatie. Hun ‘mannen’ relatie.
Het verhaal is niet chronologisch geschreven zoals je al bij de samenvatting van het boek hebt kunnen lezen. Dit zorgt vooral in het begin bij mij voor veel verwarring. Je word namelijk echt middenin het verhaal gegooid. Pas nadat ik het verhaal in chronologische volgorde op papier heb gezet werd het me helemaal duidelijk. Het verhaal bevat dus heel veel flashbacks. Na een tijdje raakte ik hier aan gewend en ik wist ik me ook sneller aan te passen aan de nieuwe situatie in een flashback. Ik moest dus echt wel even wennen aan deze schrijfwijze.
Ook is het verhaal uit allemaal verschillende perspectieven geschreven, daardoor is het ook moeilijk om het verhaal goed te kunnen volgen. Het wisselt heel erg vaak en ik hield het op een gegeven moment niet meer bij. Maar ook hier raakte ik aan gewend op een gegeven moment. Het vreemdste perspectief vond ik van uit de overleden directeur. Eigenlijk kan je dit een beetje vergelijken met een algemene verteller omdat de directeur door heel het huis kon zweven en alles kon zien. Maar ik moest wel in mijn achterhoofd houden dat het vanuit zijn oogpunt is geschreven dus dat het hele laatste gedeelte subjectief is. Misschien ziet hij het wel anders dan dat het werkelijk is.
Ik heb onderzoek gedaan naar de titel van het boek en het blijkt toch te maken te hebben met de indiaanse benaming van de eeuwige jachtvelden. Het is inderdaad zo dat de eeuwige jachtvelden het hiernamaals is van de indianen. Maar in tegenstelling tot wat ik dacht is dat ze daar geen rust vinden, zoals in het hiernamaals van het Christendom. Maar ze vinden daar juist het tegenovergestelde. Dit slaat weer terug op de relatie tussen Victor en Lisa. Als ze uiteindelijk hun relatie geaccepteerd hebben vinden ze een soort rust, maar tegelijk blijven je elkaar toch najagen. Zoals in de eeuwige jachtvelden van de indianen.
In het boek zelf word ook nog een keer naar de jachtvelden gewezen:
“…en daarachter lag een woud, je weet wel, waar ook de eeuwige jachtvelden zijn.”
De titel geeft dus in kort samengevat de relatie tussen broer en zus weer.
Tijdens het lezen van het boek merkte ik dat ik soms de relatie tussen Victor en Lisa verafschuwde. Je kreeg namelijk veel details te horen over hun seksuele activiteiten. Op een gegeven moment las ik dit allemaal met het idee dat het geliefden waren. Dit zijn ze ook maar dan besefte ik weer dat het broer en zus zijn. En op dat moment had ik echt zoiets van waar zijn ze in godsnaam mee bezig. Ik maakte de zelfde fout als de directeur die ,als hij dood is , hen samen ziet en hen ziet als geliefden. Maar dan ook beseft dat het broer en zus zijn :
‘Zijn zus. Dus. Maar daar waar ik ben, is het anders en als ik naar hen kijk zoals ze dansten, dan is het anders, dan is het niet zijn zus maar zijn – zoals Prins en zijn zonnebloempje, zo dat je denkt : die gaan trouwens en dat is prachtig.’
Hij reageert er dus anders op als mij, maar wel heel mooi en overtuigend. Hoewel ik het er niet mee eens ben vond ik deze zinnen heel mooi, je merkt echt dat de directeur hun relatie accepteert. En dat vond ik zo mooi. Victor en Lisa krijgen dit dan wel niet meer te weten, maar ze hebben zijn zegen. En vooral voor Victor is dit belangrijk. Je ziet ook dat de relatie tussen Lisa en Victor vergeleken word met de relatie van Prins en zijn Zonnebloempje.
Tja.. wat heb ik nou geleerd van het boek. Ik heb niet zozeer iets geleerd maar er zijn wel een paar dingen extra bevestigd voor mij. Ik wist natuurlijk al dat alcohol en drugs slecht voor je zijn, maar dat word nu toch wel extra bevestigd. Als je alleen al naar Victor kijkt hoe vaak hij zat is dat is gewoon echt niet normaal. Hij gebruikt alcohol echt als een uitvlucht om alles te vergeten. Meestal is hij ook onder invloed als ze een stapje verder gaan in hun relatie. Ik drink zelf ook wel eens alcohol, maar ik wil het zeker niet zover laten komen als bij hem. Ik kan makkelijk zonder en wil dat ook zo houden. Wat ook voor mij bevestigd is dat ik een relatie tussen broer en zus niet vind kunnen. Soms walgde ik er zelfs van. En afgezien daarvan is het ook niet goed voor de hele samenleving. Als er veel inteelt plaatsvindt krijgt een nakomeling minder verschillende genen dus sterven we sneller uit. Maar dat is een bijzaak.
Wat ik trouwens wel geleerd heb is dat je je bij dingen neer kunt leggen waar je het eigenlijk niet mee eens bent. Vooral bij de moeder merk ik dat. Ze is het helemaal niet eens met de relatie tussen haar zoon en dochter. Maar op het einde legt ze zich er toch bij neer. En dat vind ik zo moedig van haar. Ze ziet namelijk in dat ze er niets aan kan veranderen het is nou eenmaal zo. Je kan er wel eeuwig over blijven tobben, maar als je je er bij neerlegt is het ook fijner voor je eigen gemoedstoestand. Ik vind dit heel bewonderenswaardig ik zou dit namelijk ook willen kunnen.
Mijn eindconclusie is dat ik het een heel moeilijk maar boeiend boek. Ik had vaak het idee dat ik boven het verhaal stond, omdat het voor mij niet echt een realistisch was. Ook moes ik in het begin heel erg aan de schrijfstijl van Nanne Tepper wennen. Toch ben ik blij dat ik het gelezen heb omdat het verhaal mij echt uitgedaagd heeft. Door het maken van een boekverslag werd ik gedwongen om goed over het boek na te denken. Hierdoor heb ik al een paar dingen kunnen verklaren, maar niet alles. Het boek blijft dus nog voor een klein deel een mysterie voor mij. Dit vind ik op zich niet erg omdat het saai zou zijn als je alle boeken zou snappen. Ik denk dat ik over een tijdje het boek nog een keer lees en misschien begrijp ik het dan beter. Ik raad het boek aan mensen aan die op leesgebied al ver ontwikkeld zijn. Maar misschien ook aan mensen die minder ver zijn, omdat het boek je echt uitdaagt.