KCV boekverslag
Odysseia, de reizen van Odysseus
Origineel naar: Homerus
Vertaald door: Imme Dros
Samenvatting:
Na het einde van de Trojaanse oorlog keert Odysseus terug naar huis, over deze terugreis doet hij ongeveer tien jaar. In die tien jaar maakt hij onderweg heel veel mee, zoals beschreven in deze vertaling. Ik ga de inhoud niet verder beschrijven want de verhalen van Odysseus zijn al zo uitgemolken hier op school.
Mening:
Ik heb dit boek gekozen omdat ik veel positieve reacties heb gehoord van mensen die het hadden gelezen. Dus ik ben naar de Witte Dame gegaan, en toen ik zag dat het een echte vertaling was, ben ik het gaan lezen.
Wat het meest opvalt in dit boek, is de vreemde schrijfstijl; het is zó anders dan een modern verhaal dat het wel een vertaling moet zijn.
Er komt een aantal vreemde woorden in voor, zoals “verwaten” (overmoedig, verwaand) en “toespinnen” (iets in iemands lot schikken).
Sommige uitdrukkingen die in het boek vaak worden gebruikt komen niet meer voor in het modern Nederlands, of ze zijn letterlijk uit het Grieks vertaald, zoals: “Welke woorden ontsnappen er aan de haag van je tanden?” (wat zeg je nu)
Het hele boek had de helft korter kunnen zijn als de (in veel gevallen vaak herhaalde) bijvoeglijke naamwoorden waren weggelaten: de Achaiërs met de mooie scheenplaten en Athene met de zeegroene ogen
In het Nederlands worden personen normaal aan- of besproken met hun echte naam. Maar in het boek bestaan veel persoonssynoniemen: de God van de gouden teugels en de man van de duizend listen.
Het boek bevat soms helemaal herhaalde zinnen, bijvoorbeeld citaten die nog eens helemaal worden opgerakeld.
Het lijkt wel of de Grieken overal de Goden bij moeten halen, want Odysseus dreef de roodgloeiende speer in de oogkas van Polyfemos met behulp van een God, die hem moed gaf, en een Daimon maakte het dat, ondanks zijn waarschuwen, Odysseus’ bemanning het vee van Helios slachtte. Ook opvallend is dat het woord “wijn” vaak voorgegaan wordt door “zoet”.
Ik vind de hele vertaling heel neutraal geschreven, pas tegen het einde, nadat Odysseus en zijn zoon tegelijkertijd aankomen op Ithaka, wordt de sfeer bedorven: er wordt over en weer veel gescholden en gebekvecht.
In het begin is het boek behoorlijk moeilijk, want door het vage taalgebruik was ik snel mijn concentratie kwijt. Maar dat went wel, verschillende passages worden letterlijk herhaald en het lezen gaat steeds gemakkelijker
Het is dus een heel mooi boek dat ook nog eens een kijkje geeft in een andere cultuur.
Er werd tegen me gezegd dat het boek heel humoristisch is maar ik heb de humor er eigenlijk niet van kunnen inzien. De humor zit hem in ieder geval niet in woordgrappen, of anders misschien alleen in de originele tekst.
Het is over het algemeen interessant om zo’n boek te lezen, maar het taalgebruik blijft vervelend omdat er in je hoofd toch een hele overschakeling moet worden gemaakt.