Zakelijke gegevens
De auteur van dit boek is Peter Hoogenboom.
De titel van het boek is Haïtíaanse dromen, trieste leugens En een Dodelijke dreiging. Het boek is in 2007 uitgegeven door The House of Books in Vianen/Antwerpen. De voorkant is gemaakt door: SvenSon Marine, IJsselstein.
Dit boek heeft 288 bladzijdes en 68 hoofdstukken.
Het Genre is Avontuur.
De titel is zo omdat ze naar Haïtí gaan en daar een surfclub te helpen. Ze krijgen trieste leugens te horen en krijgen een erge dodelijke levens bedreiging.
Ik heb dit boek gekozen omdat het wel een interessant boek is. Er zit ook veel humor en spanning in.
De inhoud
Pieter is de hoofdpersoon. Hij blond haar tot net onder zijn oren. Hij is heel behulpzaam, avontuurlijk en stoer. Hij wil graag een surfclub helpen maar dat lukt niet want hij wordt achter naar gezeten door terroristen. Ja, hij wordt ook nog romantisch.
Jochem heeft kort bruin haar. Hij verslaafd films kijken op de Televisie. Jochem is een avonturier en stoer .Kim heeft Rood lang haar. Ze is een ondeugend meisje. Alicia ze heeft zwart lang zwart haar. Ze is aardig en
Ik zou Pieter willen zijn omdat ik hem waardeer voor wat allemaal doet voor de kinderen in de arme landen.
Het speelt zich af in Haïtí en de Dominicaanse Republiek . Het speelt zich af in deze tijd.
Samenvatting
Pieter en Jochem willen een surfclub in de Dominicaanse Republiek helpen. Ze worden gevraagd om te komen en dat doen ze ook. Als ze in de Dominicaanse Republiek zijn aangekomen gaat het fout. Ze logeren in het hotel van Alicia’s oom. Ze worden gevraagd om op een schip computers te gaan maken. Dan doen ze. Pieter en Jochem krijgen te maken met Terroristen die Bommen uit een boot hebben gehaald. De Terroristen sluiten hun op. Pieter ontmoet een Kim op het schip. Zij verteld dat haar vader in het ruim zit met andere onderzoekers. Dat het schip gekaapt werd door die terroristen. Op een avond gooien ze 2 bommen van het dek toen lagen er nog 4 bommen. Nadia een van de kapers helpt hun om te ontsnappen. Ze lopen naar het ruim daar lag nog een rubber bootje daar stapte ze met vieren in en voeren weg maar, ze schoten gelijden raketten op het rubberbootje af en dat ontplofte. Pieter en Kim werden wakker op een vissersschip en Nadia en Jochem op een Luxe Motorjacht. Toen Pieter en Kim in Port-au Prince aan waren ge komen gingen ze naar Cité Soleil. Cité Soleil is krottenwijk met allemaal Ganges. Daar kregen ze onderdak bij Mammie Theresea. Mammie Theresea is een moeder van een Gang leider. In het ziekenhuis vinden Pieter en Kim Jochem en Nadia terug. Nadia wordt achter volgt door haar broers de mede terroristen. Ze merken dat er een zender in Nadia zit en maken een röntgenfoto. Ze halen de zender eruit. De broers van Nadia volgen ze, maar JP de gang leider heeft een val gezet. Alicia gaat opzoek naar haar moeder in Haïti met haar vriend Enrico. Ze reden met het busje van Enrico een berg op. In de verte zagen ze huisjes staan. Daar kwam een vrouw aanlopen en Alicia zag het gelijk het was haar moeder. Haar moeder vertelde dat er gijzelaars waren in het dorp beneden de berg en dat ze rustig en stil in haar hutje moesten gaan zitten. Dat deden ze. De Amerikanen belde naar Pieters mobiel en vertelde aan hem dat er vlakbij een landingsbaan was waar de terroristen de zevende bom hadden liggen. Ze gingen daar naartoe. Daar hadden ze een geweldig idee ze wilden de tankauto in fik zien te krijgen en dat lukte. Met ze allen gingen ze terug naar het hotel. Daar kregen ze te horen dat het vliegtuig neer was geschoten en dat de bom niet ontploft was. Alicia was boos geworden op haar moeder omdat zij illegaal Alicia had meegenomen. Jochem had de Advocaat die Alicia’s pleegmoeder had gebruikt voor het adoptie programma aangegeven bij de Amerikanen. S’Avonds gingen ze surfen met Enrico.
Mijn mening van het boek
Begin van het boek: ‘Goedemorgen, Pieter en eh…’
‘Alicia,’stelt de ander zich snel voor.
‘Oh ja , Alicia glimlacht de lerares. ‘Jullie komen zeker voor de goede-doelenactie . Ik had al gehoord dat er twee leerlingen langs zouden komen.’
Ik vind dit een best een goede inleiding voor het verhaal want hier gaan ze vertellen wat ze eigenlijk gaan doen.
Eind van het boek: De zon is al bijna onder als Enrico naar het busje loopt en een surfboard tevoorschijn haalt. Met kleren en al rent hij naar de zee.’Komen jullie er bij, jongens?’klinkt zijn sten over het strand’. ‘Dan kunnen we beginnen met de surflessen.’
Ik vind dit een niet zo’n heel goed eind want je weet niet of ze nog thuis komen en waarneer ze thuis komen.
Ik zou Pieter willen zijn omdat ik hem waardeer voor wat allemaal doet. En ik vind hem Aardig tegen iedereen.
Ik vind dit een heel mooi boek omdat het mooi verzorgt is en een mooie voorkant.
Voorbeelden:
De Telegraaf: Razend actueel, vol humor en super avontuurlijk.
Tijdschrift Zo Zit Dat: Voor je het weet heb je het uit en snak je naar een nieuw avontuur.
Nederlands Dagblad: Superspannend, snel en levensecht.
Kidsweek: Absoluut een aanrader.
Mijn fragment: Uit het zicht van de landingsbaan is Pieter op zoek naar Alicia en Enrico. Wat er op de landingsbaan gebeurt, is voor hem onduidelijk. Er klinkt geschreeuw,maar hij hoeft nog geen schoten gehoord. Dan klinkt er een hoog sissend geluid dat alles overstemt. Net als Pieter kijkt, wordt de hemel verlicht door tientallen meters hoge steekvlam. Een paar seconden lang is de hele omgeving verlicht. Verbijstert staart Pieter naar de vuurzee. Op een of ander manier moeten de brandstofdampen rondom de tankwagen tot ontbranding zijn gekomen. Het achterste deel van de tankwagen brandt al als een fakkel. De vlammen lekken de vulslang richting een van de vliegtuigvleugels. De jeep rijdt met een grote boog om het vliegtuig heen. Een van de andere mensen stapt bliksemsnel in de tankwagen en rijdt in een soort zelfmoordactie meteen onmiddellijk weg. Ongelovig kijkt Pieter hoe de tankwagen steeds meer snelheid krijgt en midden over de landingsbaan in de richting van de loods rijdt. Als een dolle vuurspuwende draak kronkelt de losgetrokken vulslang achter de wagen aan, waarbij hij een lang brandend spoor achterlaat. De mannen bij het vliegtuig proberen wanhopig te voorkomen dat de vlammen overslaan naar het bijgetankte vliegtuig. Een van hen is in de weer met een schuimblusser. Dan wordt Pieters aandacht weer getrokken door de jeep, die het vliegtuig van achteren nadert. Terwijl de tankwagen misschien nog maar dertig meter bij de loods vandaan is, ziet Pieter het vliegtuig wordt gemanoeuvreerd. Pieter heeft zijn aandacht alweer op de brandende tankwagen gericht als die plotseling een scherpe bocht naar links maakt. Op dat zelfde moment laat de bestuurder zich als een volleerde stuntman door het nog openstaande portier uit de cabine vallen. Wanneer hij na een paar keer over de grond rollen weer overeind komt, holt hij meteen richting het vliegtuig toe. Ook uit de richting van de loods rent iemand naar het vliegtuig toe. Een paar tellen later verdwijnt de tankwagen over de rand van de landingsbaan, richting zee. Even is het stil, vervolgens klinkt een enorme explosie. Zelfs op de afstand waarop Pieter zich bevindt, is de luchtverplaatsing voelbaar. Een paar tellen later hoort hij hoe de vliegtuigmotoren worden gestart. Het hoge geraas van de straalmotoren overstemt alles. Als versteend staart Pieter naar het vliegtuig. Het lijkt erop dat terroristen zo snel mogelijk willen wegkomen met de bom. Op dat moment ziet Pieter de jeep met de lege aanhanger onder de staart door wegrijden. Op en paar meter afstand ervan komt hij tot stilstand Net voordat de chauffeur achter het stuur vandaan springt, schakelt hij het grote licht aan. Het lijkt erop dat de bom in een razendsnelle actie al uit de aanhanger getakeld is en misschien zelfs wel onder het vliegtuig bevestigd. Pieter schudt verbijsterd zijn hoofd. Zijn hoop dat het vliegtuig ook vlam zou vatten, is vervlogen. Onder het vliegtuig zijn nu vier mannen druk in de weer. Al snel ziet Pieter waarmee. In het volle licht van de koplampen van de jeep is te zien hoe de bom met zware kettingen onder het vliegtuig hangt. Al ze snel zijn, dan zullen de terroristen er misschien in slagen te vertrekken voordat de Amerikanen er zijn. Op dat moment gaat Alicia’s mobieltje. Razendsnel haalt Pieter het uit zijn zak. ‘Met Rogers,’meldt de kolonel zich kortaf. ‘Wat is er in vredesnaam aan de hand ?’ Pieter geeft een snel verslag van de situatie, maar laat de oorzaak van de brand achterwege. Tot zijn opluchting gaat de kolonel er kennelijk van uit dat het een ongelijk betreft. Ze stelt in ieder geval geen lastige vragen. ‘Hoelang schat je dat je nog nodig hebben voor die bom?’vraagt de kolonel.’Ze werken heel snel,’reageert Pieter. Het blijft even stil.’Wat doe je daar eigenlijk nog? Vraagt de kolonel plotseling. Pieter sluit zijn ogen. Hij is met open ogen in de val gelopen, al was dat misschien niet eens de bedoeling van de kolonel. Met trillende stem antwoord Pieter: ‘Toen ik een explosie hoorde en de vlammen zag, ben ik teruggegaan om te kijken. Ik eh… ik hoopte eigenlijk dat het vliegtuig in de fik zou staan. Dan hadden ze hier in ieder geval niet weg gekund.’ ‘Oké,’zegt de kolonel. Even is het stil. Dan zegt ze: ‘Ik mag het je eigenlijk niet vragen, maar zou je daar willen blijven om mij op de hoogte te houden van hun vorderingen?’ ‘Eh…’aarzelt Pieter. Zijn hoofd bonkt en eigenlijk zou hij niets liever willen dan hier zo snel mogelijk vandaan gaan. Maar uiteindelijk zegt hij toch:’Is goed.’ Terwijl de kolonel aan de lijn blijft, kijkt Pieter naar wat de terroristen doen en probeert hij gelijktijdig te zien of er iets bij de loods gebeurt. Dan ziet hij dat het vliegtuig op het punt van vertrekken staat.’Ze zijn alle vier in gestapt en de motoren draaien op volle kracht,’doet hij live verslag. ‘Misschien wachten ze nog op anderen,’bedenkt de kolonel hoopvol. Maar al na een paar tellen moet Pieter haar teleurstellen met de mededeling dat het vliegtuig in beweging komt. ‘Ze zijn opgestegen,’ meldt hij ten slotte toonloos. Nadat ze nog een aantal woorden gewisseld hebben, beëindigt de kolonel het gesprek. Moedeloos laat Pieter zich op de grond zakken. Het is jouw schuld. Het is jouw schuld dat ze eerder zijn vertrokken zijn, zegt een stemmetje in zijn hoofd.
Omdat ik het een spannend stuk omdat de schrijver dit mooi schrijf en omdat er veel verschillende dingen tegelijk gebeuren.
Dat arme mensen in de Dominicaanse Republiek in sloppen wijken wonen. En dat sommige mensen met het geloof de Islam terroristische gedachten hebben.
Info over de auteur
Peter Hoogenboom is geboren in 1956 in Utrecht. Op de middelbare school zat hij in de redactie van de schoolkrant. Dat vond hij leuk om te doen. Maar hij had toen niet de droom om later schrijver te worden. Na de middelbare school is hij eerst in militaire dienst geweest. Toen bestond de dienstplicht voor jongens nog. Na zijn dienstplicht ging hij reizen. Daarna ging hij rechten gaan studeren aan de universiteit. Dat betekent overigens niet dat je dan meteen ook advocaat of rechter bent. Als je dat graag wilt worden moet je verder leren. Hij woont samen met zijn vrouw Monique en met zijn zoon Floris (15) en zijn dochter Julia (11) in Amersfoort.
Peter Hoogenboom heeft nog zeven andere boeken geschreven:
1. Vlaamse frieten, heilige koeien en groot applaus.
2. Dansende Kamelen, Dode Farao’s en Weinig Slaap
3. Rumoer in Rio, dolle stieren en een geheime kluis
4. Russisch ijs, plastic slippers en een gezonken vliegtuig
5. Filippijnse patates, mysterieuze verdwijningen en een rokende vuilnisberg
6.Koningklijke geheimen, gillende geiten en Nepalese hamburgers
7. Hete Loempia’s, vreemde weeshuizen en een Thaise tweeling
Hij wil met zijn boeken zeggen dat er mensen zijn die het slecht hebben en als je ze helpt kunnen ze er beter van worden.