Samenvatting:
Ik heb het verhaal ‘Ion’ gelezen. Dit is een dialoog tussen Ion en Sokrates over Rapsoden. Ion is zelf een erg goede rapsode van Homerus. Hij kan alle verhalen die Homerus heeft geschreven goed voordragen en heeft hier bij een of andere wedstrijd de eerste prijs mee gewonnen. Sokrates vraagt zich af of een goede rapsode, omdat hij bijvoorbeeld veel voordraagt over oorlogen en veldslagen, ook een goede veldheer zou zijn. Ion denkt dat een goede rapsode wel een veldheer kan zijn maar een veldheer geen rapsode: In deze dialoog twisten ze of verschillende kunsten iets met elkaar te maken hebben, op welke manier, en als je van het ene veel af weet, met het andere ook iets kunt.
Mening:
Het is best bijzonder om eens zo’n verhaal te lezen in plaats van een modern boek. De moeilijke zinnen herken ik van Grieks en Latijn: lange zinnen met veel bijvoeglijke bepalingen en vooral veel bijzinnen. De lange “door-redeneersverhaaltjes” zijn erg vermoeiend, vol met formules als: ALS JE ZEGT DAT X, IS HET DAN MOGELIJK OF NOODZAKELIJK DAT Y? De antwoorden (dat wil zeggen: JA of NEE) zijn in verhouding belachelijk kort. Een goed voorbeeld van vermoeiend taalgebruik is de laatste regel van de volgende alinea. Deze lijkt wat op de conclusies die Ion en Sokrates trekken; ellenlange conclusies! Gelukkig was het verhaal niet erg lang want de teksten van Plato zijn erg moeilijk te lezen.
De inhoud van het verhaal sprak me wel aan, hoe twee mensen, die eeuwen geleden geleefd hebben twisten over rapsoden en wat zij wel of niet kunnen. Dat mensen die zo lang geleden leefden met zoiets bezig zijn geweest! Ik vond het moeilijk mijn aandacht bij het lezen te houden, want het was niet echt zo interessant. Voor zover ik het heb gevolgd ben ik het eens met Ion: over het onderwerp dat je voordraagt vergaar je al kennis door erover te lezen en het te reproduceren, ondanks dat je er verder niets mee te maken hebt. Een rapsode die dus regelmatig voordraagt uit stukken over veldslagen en vechttactieken, steekt daar iets van op en mocht deze in een veldheerspositie terechtkomen, zal deze dus beter presteren dan iemand die net zo min iets met oorlog voeren van doen heeft als hij.
Ik vond een verhaal van Plato wel leuk om een keer te lezen omdat ik niet echt wist wie hij was en wat zijn werk was en ik twee jaar geleden meed heb gedaan aan het Plato-project. Ik heb verder niet echt iets opgestoken van het verhaal, ik vond het zelfs moeilijk om mijn aandacht erbij te houden en ook had het verhaal niet echt een boodschap voor mij.
Ik vond het wel leuk een keer een dergelijk boek te lezen en er even over na te denken maar ik zou het absoluut niet lezen als het voor school niet hoefde. De volgende keer kan ik beter een verhaal kiezen waarvan ik de inhoud al ken of een makkelijker verhaal, dat leest een stuk makkelijker.