Titelbeschrijving
Titel: Joe Speedboot
Druk: Eerste druk
Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam, 2005
Jaar van eerste druk: 2005
Motto: “Er wordt gezegd dat de samoerai
een tweevoudige Weg heeft,
van het penseel en het zwaard.”
Titelverklaring
Joe Speedboot is de zelf bedachte naam die de hoofdpersoon (Fransje Hermans) zijn beste vriend voor zichzelf heeft bedacht. Fransje zijn leven wordt op zijn kop gezet als Joe naar het saaie en duffe dorp komt waar hij woont en samen beleven ze een prachtige, maar verraderlijke vriendschap.
Voorlopige mening
Inhoudelijke argumenten
2a. De hoofdpersonen van het boek zijn Fransje Hermans en Joe Speedboot. Het verhaal gaat over Fransje, wiens leven op zijn kop wordt gezet als Joe naar het saaie en duffe Lomark komt. Fransje heeft enorm veel bewondering voor Joe en wil daarom ook graag vrienden met hem worden. Het thema van het boek is desillusie. Eigenlijk vrijwel alle personages in het boek hebben toekomstverwachtingen die niet, of bijna nooit, uitkomen. Joe Speedboot komt bijvoorbeeld als een soort verlosser het saaie Lomark binnenvallen om de boel een beetje op stelten te zetten met zijn originele ideeën. Hij plaats bijvoorbeeld bommen en bouwt een vliegtuig om de moeder van zijn vriendinnetje te kunnen begluren. Ook gaat hij in het tweede deel van het boek een shovel ombouwen zodat hij mee kan doen aan de Parijs-Dakar en hij zorgt ervoor dat de gehandicapte Fransje deel neemt aan armworstelwedstrijden. Toch verlaat hij het dorp om nooit meer terug te keren. Je zou hem eigenlijk als de Messias kunnen zien die zijn belofte nooit geheel heeft kunnen waarmaken. De Parijs-Dakar heeft hij tenslotte niet gehaald, zijn relatie met de mooie PJ gaat stuk en ook zijn echte naam is voor zijn vrienden niet geheim gebleven. Ook leidt Fransje aan een desillusie. Hij blijft alleen achter in Lomark, terwijl al zijn vrienden gaan studeren. Hij wordt armworstelaar maar breekt zijn arm tegen zijn grootste tegenstander. Ook zijn baan als zogenaamd nuttige brikkenmaker blijkt een illusie te zijn. Joe is een soort idool voor hem maar ziet op een gegeven moment dat Joe ook niet alles kan. Hij ontdekt zelfs zijn echte naam, die zorgt dat hij minder bewondering voor hem krijgt. Ook PJ die hij bewondert en enorm aantrekkelijk vindt blijkt een desillusie te zijn als hij het boek van schrijver (en PJ’s ex-vriend) Metz leest. Ik vind dit een heel goed thema en het wordt ook op een bijzondere manier door Tommy Wieringa uitgewerkt.
2b. Er zit ontzettend veel humor in het boek en je hebt tijdens het lezen bijna niet door dat de hoofdpersonen hun dromen in duigen vallen. Ook vind ik het thema origineel. Ik had in eerste instantie het idee dat het boek alleen maar om de vriendschap tussen Joe en Fransje zou draaien maar dat is niet het geval. Vriendschap is dus eigenlijk een subthema in het verhaal maar speelt wel een belangrijke rol. Als Fransje immers niet met Joe bevriend geraakt zou zijn zou dit verhaal niet zo zijn afgelopen.
2c. Wel vind ik dat het verhaal in het begin een beetje saai is. Je krijgt eerder een beetje medelijden met Fransje omdat ie heel weinig nog kan nadat hij uit zijn coma is. Verder vind ik dat je Fransje goed leert kennen. Hij is degene in het boek waar vanuit je alles bekijkt. Hij beschrijft op een grappige manier De geschiedenis van Lomark omdat hij denkt dat op een dag iemand vast wel wil weten hoe het allemaal is gegaan. Ook vond ik het bijzonder om te lezen dat Frans zich niet neerlegt bij zijn beperking. Ook al zou hij nooit kunnen gaan studeren probeerde hij zich toch nuttig te maken door middel van zijn brikettenproductie. Deze bleken echter niet verkocht te worden en dat vond ik eigenlijk wel een beetje zielig hem. Ik kon dus ook goed inleven in de hoofdpersoon.
Structurele argumenten
3a. De ruimte beschrijvingen in het verhaal vind ik mooi en goed gedaan. Ze worden uitvoerig beschreven en daardoor kon ik mij goed inleven. Ik kreeg echt het gevoel dat ik het verhaal vanaf een afstandje meemaakte. Doordat de schrijver het perspectief vanuit Fransje’s ik-figuur heeft gekozen werd dit gevoel alleen maar versterkt. Het verhaal zou zich zo in deze tijd en in mijn omgeving af kunnen spelen, mits ik in een echt dorp zou wonen natuurlijk, maar dat lijkt me niets. Lomark is door de schrijver expres gekozen omdat het een klein dorpje is waar iedereen ook iedereen kent. In een stad zou het namelijk niet door iedereen opgemerkt worden als er een nieuwe familie komt wonen. In Lomark is dit wel het geval, Joe zorgt zelf ook voor zijn bekendheid door zijn bommen.
3b. De opbouw van het verhaal bestaat uit drie delen. Ik vond dit fijn lezen omdat het verhaal daardoor een duidelijke structuur krijgt. In het eerste deel volgde je het verhaal vanuit Fransje’s gedachten en zo kom je te weten welke personages allemaal van belang zullen worden in het boek. In het tweede deel leer je ze doormiddel van Fransje’s gedachten ook goed kennen en zo begin je Fransje ook steeds beter te begrijpen. Ik vond de gebeurtenissen in de delen leuk en vaak ook wat onverwachts, voornamelijk in deel twee kwam dit aan de orde. Zo gaat Fransje opeens armworstelen en kom je allerlei dingen te weten over de populaire en mooie PJ. Ik vind dit leuk gedaan door de schrijver omdat zo het verhaal een beetje spannend blijft. Ook vind ik de humoristische beschrijvingen in het verhaal leuk want hierdoor heb je niet echt door dat de hoofdpersonen allemaal een beetje teleurgesteld worden. Ik had in eerste instantie trouwens gedacht dat het een dramatisch verhaal zou zijn aangezien het verhaal begint met Fransje die in coma ligt en vervolgens bijna niets meer kan.
3c. Het boek vond ik niet echt spannend, zeg maar op de manier waarop ik een detective spannend vindt. Maar ik vond het wel een boeiend boek. Er wordt een soort verlangen opgebouwd om achter de echte naam van Joe te komen. Ook wil je weten hoe het met Fransje af zal lopen en of hij iets met PJ zal opbouwen. Dit kwam bij mij voornamelijk omdat PJ een grote rol in het boek speelt en Fransje toch een obsessie voor haar heeft.
Persoonlijke argumenten
4a. Ik vond het een leuk boek om te lezen. De schrijfstijl was gemakkelijk en er zaten veel sarcastische grappen in het verhaal wat het lezen erg leuk maakte. De stukjes over de samoerai vond ik wel een beetje storend en waren soms een beetje vaag en op een apart moment geplaatst. Ook vond ik ze lastig om te interpreteren en moest ik ze soms nog een keer over lezen. Ik kon me goed in de hoofdpersoon verplaatsen alleen zou ik nooit weten hoe het precies is als niemand goed met je kan communiceren. Dat lijkt me erg lastig en vervelend en ik vind het goed dat Fransje in het boek de confrontatie op blijft zoeken. Ondanks dat zijn dromen in duigen zijn gevallen legt hij het bijltje er niet bij neer.
4b. Het verhaal is realistisch geschreven en het zou zich zo in mijn omgeving kunnen afspelen. Ik vond wel een beetje onrealistisch dat Joe op zo’n jonge leeftijd al een vliegtuig kon bouwen dat het ook nog eens deed. Maar dit onrealistische beeld maakte het idee natuurlijk niet minder leuk. Het verhaal was opzich wel origineel, ik ken tenminste geen verhaal dat hierop lijkt. Vooral het thema vond ik erg leuk en interessant.
4c. Ik vind de vriendschap tussen Joe en Fransje in het begin een beetje apart. Dit komt denk ik omdat je alleen Fransje zijn gedachten kan volgen. Fransje wil namelijk dolgraag Joe’s aandacht omdat hij hem als een soort van ‘verlosser’ van Lomark ziet. Uiteindelijk gebeurd dit ook en is Joe de enige die toenadering naar Fransje zoekt en naar hem omkijkt. Verder vind ik Fransje een klein beetje zielig omdat al zijn dromen in duigen vallen. Zijn grote liefde PJ die hij zowat aanbid, weliswaar in stilte, blijkt een vrouw te zijn die van man naar man hopt. Ook wou hij vroeger graag studeren maar door zijn verlamming en spasmes is dit hem ook onmogelijk geworden. Joe blijkt uiteindelijk ook iemand die meer belooft dan hij kan waarmaken. Zelfs de papierbriketten waar hij zo hard voor werkt om ze te maken blijken niet eens te worden verkocht.
Morele argumenten
Ik denk dat de schrijver met die boek duidelijk wil maken dat zelfs je beste vrienden je kunnen verraden maar dat vriendschap ook heel mooi kan zijn. Ik vind dit idee wel toepasselijk op iedereen aangezien iedereen vrienden heeft, sommige beter dan anderen. Maar die vrienden zijn ook maar mensen met gevoelens en gedachten die soms kunnen zorgen voor een hele andere/onverwachte wending van die vriendschap. Er kan dus altijd verraad of ruzie optreden. Het verraad in Joe Speedboot wordt door Tommy Wieringa op een grappige manier beschreven waardoor je eigenlijk de ernst hiervan een beetje vergeet.
Definitieve mening
Inhoudelijke argumenten
2a. De hoofdpersonen van het boek zijn Fransje Hermans en Joe Speedboot. Het verhaal gaat over Fransje, wiens leven op zijn kop wordt gezet als Joe naar het saaie en duffe Lomark komt. Fransje heeft enorm veel bewondering voor Joe en wil daarom ook graag vrienden met hem worden. Het thema van het boek is desillusie. Eigenlijk vrijwel alle personages in het boek hebben toekomstverwachtingen die niet, of bijna nooit, uitkomen. Joe Speedboot komt bijvoorbeeld als een soort verlosser het saaie Lomark binnenvallen om de boel een beetje op stelten te zetten met zijn originele ideeën. Hij plaats bijvoorbeeld bommen en bouwt een vliegtuig om de moeder van zijn vriendinnetje te kunnen begluren. Ook gaat hij in het tweede deel van het boek een shovel ombouwen zodat hij mee kan doen aan de Parijs-Dakar en hij zorgt ervoor dat de gehandicapte Fransje deel neemt aan armworstelwedstrijden. Toch verlaat hij het dorp om nooit meer terug te keren. Je zou hem eigenlijk als de Messias kunnen zien die zijn belofte nooit geheel heeft kunnen waarmaken. De Parijs-Dakar heeft hij tenslotte niet gehaald, zijn relatie met de mooie PJ gaat stuk en ook zijn echte naam is voor zijn vrienden niet geheim gebleven. Ook leidt Fransje aan een desillusie. Hij blijft alleen achter in Lomark, terwijl al zijn vrienden gaan studeren. Hij wordt armworstelaar maar breekt zijn arm tegen zijn grootste tegenstander. Ook zijn baan als zogenaamd nuttige brikkenmaker blijkt een illusie te zijn. Joe is een soort idool voor hem maar ziet op een gegeven moment dat Joe ook niet alles kan. Hij ontdekt zelfs zijn echte naam, die zorgt dat hij minder bewondering voor hem krijgt. Ook PJ die hij bewondert en enorm aantrekkelijk vindt blijkt een desillusie te zijn als hij het boek van schrijver (en PJ’s ex-vriend) Metz leest. Ik vind dit een heel goed thema en het wordt ook op een bijzondere manier door Tommy Wieringa uitgewerkt.
2b. Er zit ontzettend veel humor in het boek en je hebt tijdens het lezen bijna niet door dat de hoofdpersonen hun dromen in duigen vallen. Ook vind ik het thema origineel. Ik had in eerste instantie het idee dat het boek alleen maar om de vriendschap tussen Joe en Fransje zou draaien maar dat is niet het geval. Vriendschap is dus eigenlijk een subthema in het verhaal maar speelt wel een belangrijke rol. Als Fransje immers niet met Joe bevriend geraakt zou zijn zou dit verhaal niet zo zijn afgelopen.
2c. Wel vind ik dat het verhaal in het begin een beetje saai is. Je krijgt eerder een beetje medelijden met Fransje omdat ie heel weinig nog kan nadat hij uit zijn coma is. Verder vind ik dat je Fransje goed leert kennen. Hij is degene in het boek waar vanuit je alles bekijkt. Hij beschrijft op een grappige manier De geschiedenis van Lomark omdat hij denkt dat op een dag iemand vast wel wil weten hoe het allemaal is gegaan. Ook vond ik het bijzonder om te lezen dat Frans zich niet neerlegt bij zijn beperking. Ook al zou hij nooit kunnen gaan studeren probeerde hij zich toch nuttig te maken door middel van zijn brikettenproductie. Deze bleken echter niet verkocht te worden en dat vond ik eigenlijk wel een beetje zielig hem. Ik kon dus ook goed inleven in de hoofdpersoon.
Structurele argumenten
3a. De ruimte beschrijvingen in het verhaal vind ik mooi en goed gedaan. Ze worden uitvoerig beschreven en daardoor kon ik mij goed inleven. Ik kreeg echt het gevoel dat ik het verhaal vanaf een afstandje meemaakte. Doordat de schrijver het perspectief vanuit Fransje’s ik-figuur heeft gekozen werd dit gevoel alleen maar versterkt. Het verhaal zou zich zo in deze tijd en in mijn omgeving af kunnen spelen, mits ik in een echt dorp zou wonen natuurlijk, maar dat lijkt me niets. Lomark is door de schrijver expres gekozen omdat het een klein dorpje is waar iedereen ook iedereen kent. In een stad zou het namelijk niet door iedereen opgemerkt worden als er een nieuwe familie komt wonen. In Lomark is dit wel het geval, Joe zorgt zelf ook voor zijn bekendheid door zijn bommen.
3b. De opbouw van het verhaal bestaat uit drie delen. Ik vond dit fijn lezen omdat het verhaal daardoor een duidelijke structuur krijgt. In het eerste deel volgde je het verhaal vanuit Fransje’s gedachten en zo kom je te weten welke personages allemaal van belang zullen worden in het boek. In het tweede deel leer je ze doormiddel van Fransje’s gedachten ook goed kennen en zo begin je Fransje ook steeds beter te begrijpen. Ik vond de gebeurtenissen in de delen leuk en vaak ook wat onverwachts, voornamelijk in deel twee kwam dit aan de orde. Zo gaat Fransje opeens armworstelen en kom je allerlei dingen te weten over de populaire en mooie PJ. Ik vind dit leuk gedaan door de schrijver omdat zo het verhaal een beetje spannend blijft. Ook vind ik de humoristische beschrijvingen in het verhaal leuk want hierdoor heb je niet echt door dat de hoofdpersonen allemaal een beetje teleurgesteld worden. Ik had in eerste instantie trouwens gedacht dat het een dramatisch verhaal zou zijn aangezien het verhaal begint met Fransje die in coma ligt en vervolgens bijna niets meer kan.
3c. Het boek vond ik niet echt spannend, zeg maar op de manier waarop ik een detective spannend vindt. Maar ik vond het wel een boeiend boek. Er wordt een soort verlangen opgebouwd om achter de echte naam van Joe te komen. Ook wil je weten hoe het met Fransje af zal lopen en of hij iets met PJ zal opbouwen. Dit kwam bij mij voornamelijk omdat PJ een grote rol in het boek speelt en Fransje toch een obsessie voor haar heeft.
Persoonlijke argumenten
4a. Ik vond het een leuk boek om te lezen. De schrijfstijl was gemakkelijk en er zaten veel sarcastische grappen in het verhaal wat het lezen erg leuk maakte. De stukjes over de samoerai vond ik wel een beetje storend en waren soms een beetje vaag en op een apart moment geplaatst. Ook vond ik ze lastig om te interpreteren en moest ik ze soms nog een keer over lezen. Ik kon me goed in de hoofdpersoon verplaatsen alleen zou ik nooit weten hoe het precies is als niemand goed met je kan communiceren. Dat lijkt me erg lastig en vervelend en ik vind het goed dat Fransje in het boek de confrontatie op blijft zoeken. Ondanks dat zijn dromen in duigen zijn gevallen legt hij het bijltje er niet bij neer.
4b. Het verhaal is realistisch geschreven en het zou zich zo in mijn omgeving kunnen afspelen. Ik vond wel een beetje onrealistisch dat Joe op zo’n jonge leeftijd al een vliegtuig kon bouwen dat het ook nog eens deed. Maar dit onrealistische beeld maakte het idee natuurlijk niet minder leuk. Het verhaal was opzich wel origineel, ik ken tenminste geen verhaal dat hierop lijkt. Vooral het thema vond ik erg leuk en interessant.
4c. Ik vind de vriendschap tussen Joe en Fransje in het begin een beetje apart. Dit komt denk ik omdat je alleen Fransje zijn gedachten kan volgen. Fransje wil namelijk dolgraag Joe’s aandacht omdat hij hem als een soort van ‘verlosser’ van Lomark ziet. Uiteindelijk gebeurd dit ook en is Joe de enige die toenadering naar Fransje zoekt en naar hem omkijkt. Verder vind ik Fransje een klein beetje zielig omdat al zijn dromen in duigen vallen. Zijn grote liefde PJ die hij zowat aanbid, weliswaar in stilte, blijkt een vrouw te zijn die van man naar man hopt. Ook wou hij vroeger graag studeren maar door zijn verlamming en spasmes is dit hem ook onmogelijk geworden. Joe blijkt uiteindelijk ook iemand die meer belooft dan hij kan waarmaken. Zelfs de papierbriketten waar hij zo hard voor werkt om ze te maken blijken niet eens te worden verkocht.
Morele argumenten
Ik denk dat de schrijver met die boek duidelijk wil maken dat zelfs je beste vrienden je kunnen verraden maar dat vriendschap ook heel mooi kan zijn. Ik vind dit idee wel toepasselijk op iedereen aangezien iedereen vrienden heeft, sommige beter dan anderen. Maar die vrienden zijn ook maar mensen met gevoelens en gedachten die soms kunnen zorgen voor een hele andere/onverwachte wending van die vriendschap. Er kan dus altijd verraad of ruzie optreden. Het verraad in Joe Speedboot wordt door Tommy Wieringa op een grappige manier beschreven waardoor je eigenlijk de ernst hiervan een beetje vergeet.