Troy
The movie
Paris is mee met de Trojanen naar Sparta om vrede te sluiten. Daar woont bij koning Menelaos de mooie Helena. Ze worden verliefd op elkaar en als de Trojanen weer terug naar huis gaan heeft Paris Helena stiekem meegenomen.
Als Menelaos erachter komt dat zijn vrouw weg is, wordt hij woedend. Hij gaat naar zijn broer Agamemnon, een machtige koning om te vragen of hij mee gaat naar Troje om zijn vrouw terug te krijgen. Die is heel blij met het verzoek. Hij was altijd al uit op macht en heerschappij en nu ziet hij zijn kans schoon om oorlog te voeren en Troje te veroveren. Met alle manschappen van de koningen van Griekenland trekken ze naar Troje. Daar breekt het gevecht uit.
Iemand die meteen opvalt is Achilles. Hij is zeer sterk en dodelijk, maar ook heel onverschillig en koppig. Hij wil niet naar Agamemnon luisteren en de twee krijgen al snel ruzie. Daardoor gaat het de Grieken niet goed in de oorlog.
Pas als de neef van Achilles vermoord wordt door Hektor, vecht hij weer mee. Hij vermoordt Hektor en geeft het lichaam pas terug als Priamos hem smeekt. Dan volgt een periode van rouw. Meteen na die periode staat er een paard voor de Trojanen met daarin de beste strijders van de Grieken.
Nadat de Trojanen het Griekse paard naar binnen hebben gesleept en het nacht is, komen ze naar buiten. De Trojanen worden dan helemaal afgemaakt en Troje brandt. Achilles wordt vermoord door Paris als hij hem ziet.
Wat mij opviel aan de film was het karakter. Het was totaal anders dan wat ik me altijd al had voorgesteld bij een Grieks of Romeins verhaal. Het gevoel dat ik bij deze film kreeg was het gevoel dat ik krijg van de meeste normale westerse films. Ik vond het niet veel anders dan een gewone actiefilm. Dat is wel jammer, want nu weet ik nog niet hoe de Grieken het verhaal op film zouden interpreteren. Misschien was het dan wel minder leuk geweest, maar dan had ik het tenminste geweten.
De kostuums en het decor was zeer mooi gedaan. De stad Troje was prachtig nagemaakt en de legers waren realistisch weergegeven door computeranimaties. Het is jammer dat alles soms een beetje overdreven was. Soms waren er gewoon te veel schepen of manschappen te zien waardoor het geheel minder realistisch leek.
De scène die het meest indruk op me gemaakt heeft was meteen de allereerste scène waar Achilles in gevecht is met een of andere grote reus van een ander volk. Hij rent heel hard op de reus af en steekt hem diep zijn schouder waarna de man dood op de grond valt. Als Achilles steekt, zie je het in slow-motion. Het is misschien jammer dat nou net een actiegedeelte indruk op me maakt, en niet een situatie die meer gebaseerd is op de oudheid, maar dat komt omdat ik niet vind dat het acteerwerk verder zoveel indruk maakt. Ik moet het meer hebben van de computeranimaties en de oorlogen. Het is indrukwekkend hoe realistisch mensen iets door middel van die animaties kan maken.
Het personage van Agamemnon riep het meeste weerzin in me op. Hij denkt alleen maar aan zichzelf. De makers hebben dat expres gedaan, omdat de kijker het dan leuker vindt. Hij wordt afgebeeld als een echte slechterik. Hij doet niet aardig tegen anderen en hij wil alleen maar oorlog en macht. Er moet altijd een slechterik zijn in de film, anders is het in de ogen van de westerse regisseur geen echte film. Het publiek moet een soort pispaal hebben, anders is er ook geen vermaak en minder spanning.
Zo onsympathiek als ik Agamemnon vond, zo sympathiek vond ik Hektor. Hij wordt echt afgebeeld als een ‘lieverd’. Hij is aardig voor zijn vrouw, trouw aan zijn volk en gehoorzaam aan zijn vader. Hij heeft nooit iets slechts gedaan en hij is een goede strijder. Hij toont ook berouw als hij per ongeluk het neefje van Achilles heeft gedood.
Achilles, Briseïs en Hektor zijn de personages die het meest worden weergegeven in de film. Het gaat vooral over Achilles en zijn gedrag.
Omdat er zoveel personages behandeld worden is het moeilijk om ‘de onderlingen relaties’ te beschrijven. Het komt erop neer dat de Grieken een hekel hebben aan de Trojanen en andersom. Achilles heeft een hekel aan Agamemnon en andersom. Met Briseïs verandert het in de loop van het verhaal: eerst haat ze alle Grieken, ook Achilles. Maar als ze een tijde bij Achilles is geweest krijgt ze, nadat hij aardig voor haar is geweest, sympathie voor hem en wordt ze verliefd op hem.
Ik denk dat de meeste mensen zich hebben willen identificeren met Hektor, omdat hij zo sympathiek is. Ikzelf kan me denk ik beter identificeren met Paris. Ik ben zelf ook vaak bang en ik zou ook niet willen vechten met Menelaos. Ik kan goed begrijpen dat hij wegrent als hij zijn hoofd eraf wil hakken. Verder ben ik misschien ook wel net zo ijdel als Paris.
Volgens mij heeft de film meerdere thema’s. Op het eerst wordt de liefdesrelatie tussen Paris en Helena beschreven. Ook gaat het over de liefde tussen Achilles en Briseïs. Verder gaat het over ruzie tussen Achilles en Agamemnon en gaat het over oorlog en het willen van macht. De thema’s zouden dus kunnen zijn: liefde, ruzie en oorlog.
Ik heb van sommige delen van de film genoten. Een minpunt van de film is dat hij heel langdradig was. Wat gebeurde in drie uur, had de regisseur van mij ook in anderhalf uur mogen proppen. Er waren veel stukken die ik niet interessant vond. Hij had naar mijn mening bijvoorbeeld meer aandacht uit andere stukken van de Ilios kunnen besteden. Ik had bijvoorbeeld wel meer goden willen zien, ik had het parisoordeel willen zien en ik had ook willen zien hoe het is gegaan met het paard: het stond er opeens, zonder al te veel uitleg.
Het toneelspel van de acteurs vond ik goed. Ze kwamen realistisch maar wel westers over. Ik heb me niet geërgerd aan het acteren van de spelers.
Het valt me op dat ik helemaal niet zo goed heb gelet op de muziek. Ik kan me er namelijk helemaal niets meer van herinneren. Daaruit kan ik de volgende conclusies trekken: dat is ten eerste dat de muziek zo goed aansloot bij de film dat het me niet meer opviel, en dat kan ten tweede zijn dat de muziek zo oninteressant was dat ik het al weer snel vergeten was. Ik houd het bij het laatste.