[b]Leesdossier Frans2[/b]
Gegevens van het gelezen werk:
Collection lecture facile:
Victor Hugo – Notre-Dame de Paris , Hachette Livre, Paris, 1994
[b]Samenvatting:[/b]
Quasimodo werd door zijn moeder na zijn geboorte te vondeling gelegd bij de grote kathedraal de Notre-Dame in Parijs. Hij heeft een bochel op zijn rug, heeft maar één oog, en zijn armen en benen hebben een vreemde vorm. Hij is daardoor erg lelijk.
De geestelijke van de kathedraal: Frollo, vond Quasimodo bij de kerk en hij heeft Quasimodo opgevoed. Quasimodo woont in de Notre-Dame en hij mag hier niet uit komen van Frollo. Hij luidt elke dag de klokken van deze kathedraal. Dit is zo ongeveer zijn eenzame bestaan.
Elk jaar wordt in Parijs het ‘Zottenfestival’ gehouden (la Fête des Fous) en in het verhaal wordt Quasimodo tot Gekkenkoning gekozen, er wordt dan iemand gekozen met het lelijkste gezicht. Hij wordt op een draagstoel gezet en door de stad gedragen, alle mensen vinden dit geweldig. Ze hebben geen oog meer voor het toneelstuk dat ter ere van dit festival geschreven is door de dichter Gringoire. Deze dichter geeft het al snel op wanneer hij merkt dat de belangstelling is weggezakt. Als Frollo verschijnt bij de parade, moet Quasimodo mee terug naar de Notre-Dame. Daar mag hij toekijken wat er gebeurt.
Ondertussen loopt Gringoire verder, en ziet hij ergens de zigeunerin Esmeralda dansen bij een vuur. Er staan meer mensen omheen, Gringoire heeft het koud dus gaat hij naar het vuur toe. Eenmaal daar geweest kan hij Esmeralda niet meer uit zijn hoofd krijgen, vervolgens volgt hij haar naar huis. Hij wordt dan aangehouden door een paar ‘dieven’ , die brengen hem naar de ‘Dievenkoning’. Dat blijkt een zigeuner te zijn. Gringoire zal worden opgehangen, òf hij zal moeten trouwen met een vrouw van de ‘dieven’. Esmeralda hoort hier ook bij, zij heeft medelijden en biedt zich aan. Ze houdt niet van Gringoire, ze houdt al van Phoebus. Hij is de knappe kapitein van een leger.
Quasimodo moet de volgende dag op een rad liggen op een plein (Place de Greve), iedereen die wil mag hem dan vernederen en martelen. Na de marteling moet hij nog een uur blijven liggen. Quasimodo is uitgeput en smeekt om water, niemand wil het hem geven. Zelfs zijn stiefvader Frollo laat hem in de steek, maar dan verschijnt Esmeralda. Zij heeft medelijden en geeft hem water, Quasimodo wordt dan verliefd op haar, hij kan haar niet meer uit zijn hoofd krijgen. Aan de andere kant van het plein schreeuwt een vrouw genaamd Gudule dat Esmeralda een kinderdief is, ze beweert dat Esmeralda haar dochtertje heeft gestolen vijftien jaar geleden.
Een tijdje later danst Esmeralda weer voor de Notre Dame, Frollo kijkt ernaar vanuit zijn kamer en ook hij is geobsedeerd door haar. Hij wil haar, en gaat na afloop naar haar op zoek. Ze is echter door Phoebus geroepen, ze brengen samen de avond door en verklaren elkaar de liefde. Frollo heeft alles gehoord en ziet groen van jaloezie. Hij is echt woedend en vindt dat niemand haar mag hebben als hij haar niet kan krijgen, hij heeft zijn woede niet onder controle en vermoordt Phoebus voor de ogen van Esmeralda, die daarna flauwvalt.
Als ze weer bijkomt, wordt ze beschuldigd van de moord op Phoebus en gevangen genomen door koninklijke soldaten. Frollo komt haar opzoeken in de gevangenis en stelt haar voor de keus: of ze kiest voor een leven met hem, of ze wordt opgehangen aan de galg. Zij wil alleen een leven met Phoebus, en ze kiest voor de galg.
De volgende dag wordt ze naar de galg geleid, Quasimodo komt dan uit zijn toren en zwaait met een touw van de Notre Dame af. Hij redt Esmeralda en brengt haar in de kerk, dat is een heilige plek waar niemand haar kwaad kan doen, daar is ze dus veilig. Quasimodo en zij bouwen langzaam een soort vriendschap op. De groep zigeuners en ‘dieven’ waar Esmeralda bij hoorde beramen een plan om haar te redden omdat ze hebben gehoord dat Frollo en zijn helpers haar ook uit de kerk proberen te krijgen om haar alsnog op te hangen. Frollo komt op een gegeven moment Esmeralda’s kamer binnen, en samen met Gringoire ontvoert hij haar uit de kerk. Ze wordt dan alsnog tot de galg veroordeeld. Frollo laat haar dan eerst achter bij Zuster Gudule zodat hij zijn helpers kan halen, Gudule laat haar een schoentje zien dat van haar dochtertje is geweest. Esmeralda blijkt het andere schoentje te hebben, en zo komen ze erachter dan Esmeralda de verloren dochter van Gudule is. Zij probeert Esmeralda dan nog te redden, maar het is al te laat.
Ondertussen zoekt Quasimodo om Esmeralda, maar hij kan haar niet vinden. Als hij haar dan aan de galg ziet hangen wordt hij woedend en voelt hij een intens verdriet. Hij stormt weg op zoek naar Frollo. Als Quasimodo hem vindt grijpt hij hem bij zijn nek en gooit hem van boven uit de kathedraal. Vervolgens gaat Quasimodo naar de plek toe waar Esmeralda ligt, hij besluit zelfmoord te plegen en sterft met het lichaam van de zigeunerin in zijn armen.
Een lange tijd later vindt een delver de resten van het lichaam van Esmeralda met daar omheen de botten van het skelet van Quasimodo.
[b]Ervaringsverslag:[/b]
punt A,B en C
[i]A – De personen[/i]
De hoofdpersonen in dit verhaal zijn Quasimodo, Esmeralda en Frollo. Bij-personen zijn Gringoire, Phoebus, en zuster Gudule.
– Quasimodo is na zijn geboorte door zijn moeder te vondeling gelegd voor de Notre Dame in Parijs. Ze wilde hem niet omdat hij misvormd is, hij heeft een bochel op zijn rug, hij heeft maar één oog omdat een grote wrat of stuk huid het andere oog verbergt, en hij heeft misvormde armen en benen. Het is een gevoelige jongen, die mensen alleen kwaad doet als zij hem kwaad doen. Quasimodo heeft nooit vrienden gehad, iedereen bleef bij hem uit de buurt. Frollo (de priester van de kathedraal Notre Dame) had medelijden, en besloot hem op te voeden. Vervolgens groeit Quasimodo hier op, hij leidt een eenzaam bestaan. Hij luidt elke dag de klokken van de Notre Dame, de klokken zijn speciaal voor Quasimodo, ondanks dat hij er doof door geworden is. Hij mag niet uit zijn toren komen van Frollo. Ondanks dat houdt Quasimodo op zijn manier wél van Frollo. Als hij de zigeunerin Esmeralda ontmoet heeft wordt hij verliefd op haar, hij is bereid om alles voor haar te doen. Zij is de enige die ooit aardig voor hem geweest is. Als zij opgehangen wordt door Frollo en zijn helpers, is Quasimodo woedend en hij vermoordt de priester.
– Frollo is de priester van de Notre Dame, hij heeft Quasimodo opgevoed maar hij houdt niet van hem. Frollo weet dat iedereen hem lelijk en eng vindt, en hij schaamt zich volgens mij ook voor hem, daarom mag Quasimodo niet buiten de kerk komen. Frollo is een slim persoon, hij weet veel van wetenschap en vindt de kerk heel belangrijk. Zijn ouders stierven toen hij jong was. In het begin is hij dus een verantwoordelijke en rustige man. Maar ook Frollo wordt verliefd op de zigeunerin Esmeralda, eerst verzet hij zich tegen dit gevoel omdat hij priester is. Maar als hij merkt dat dit niet werkt, wil hij haar hebben. De liefde wordt echter niet beantwoord door haar, ze heeft haar hart al verloren aan de knappe Phoebus. Frollo is erg jaloers, en wordt geobsedeerd door die jaloezie en zijn woede, hij vermoordt Phoebus. Als Esmeralda niet voor hem kiest laat hij haar ophangen. Quasimodo is woedend en vermoordt de priester.
– Esmeralda is een mooie en jonge zigeunerin, ze danst op straat en heeft een geitje. Met dat geitje doet ze trucjes om de mensen te vermaken. Ze is best wel naïef, maar verder heel vrolijk en spontaan. Omdat de dichter Gringoire ter dood zou worden gebracht als hij niet met een vrouw van de ‘dieven’ trouwde, trouwt Esmeralda met hem uit medelijden. Over hun leven samen kon ik niet veel opmaken. Als Phoebus haar ergens mee helpt, wordt Esmeralda verliefd op hem. Dat blijkt wederzijds te zijn, en op een avond verklaren ze elkaar de liefde. Frollo vermoordt haar geliefde echter uit jaloezie, Esmeralda wordt dan tot de galg veroordeeld, tenzij ze ervoor kiest om met Frollo door het leven te gaan. Ze kiest de galg. Voordat ze naar de galg wordt geleid wordt ze bij zuster Gudule achter gelaten, het blijkt dat zij de verloren dochter van Gudule is. Quasimodo redt haar van de galg, en ze woont dan een tijdje in de kerk. Daar raakt ze bevriend met de klokkenluider, maar uiteindelijk wordt Esmeralda toch door Frollo’s mannen uit de kathedraal gehaald en opgehangen. Ze is Quasimodo dankbaar dat hij haar heeft gered, maar Phoebus is het hele verhaal haar grote liefde gebleven.
– Gringoire is de dichter die het toneelstuk voor het Zottenfestival geschreven heeft, het lijkt mij een vreemd mannetje. Hij zwerft maar wat rond, hij wordt ter dood veroordeeld maar Esmeralda redt hem door met hem te trouwen.
– Phoebus is de knappe man uit het leger, de grote liefde van Esmeralda. Hij wordt vermoord door Frollo. Phoebus kwam in het verhaal op mij over als een sterke en eerlijke man.
Zuster Gudule blijkt de moeder van Esmeralda te zijn, zij is 15 jaar geleden bestolen van haar dochtertje. Alles wat ze nog had was het schoentje, waar Esmeralda de andere van bleek te hebben.
Het meest sympathiek vond ik Quasimodo, de hoofdpersoon van het verhaal. Ook al is hij zo lelijk en ongewild, ik vind het nogal sneu dat hij zo’n eenzaam bestaan leidt terwijl hij een goed karakter heeft. Hij hecht waarde aan dingen, dat vind ik mooi. Hij wil ook alles voor Esmeralda doen omdat hij van haar houdt. Hij redt haar van de galg, beschermt haar, en vermoordt uiteindelijk de man die haar vermoord heeft. Volgens mij heeft hij op dat moment het gevoel dat hem onrecht aangedaan wordt, als dit niet gebeurt was zou hij nooit iemand kwaad doen.
Het minst sympathiek vond ik Frollo, in het begin leek hij een degelijke priester met verantwoordelijkheidsgevoel. Ik vond het goed dat hij ondanks zijn uiterlijk toch Quasimodo opvoedde. Maar zodra hij overspoeld wordt door zijn gevoelens voor Esmeralda, wordt hij ook overspoeld door lust en obsessie. Ik vind dat hij doordraait, door zijn obessie kan het hem niet schelen wie hij pijn doet, zolang hij Esmeralda maar in zijn bezit zal krijgen. Dat vind ik slecht, en ik vind het al helemaal gemeen dat hij de geliefde van Esmeralda voor haar ogen doodt. En vervolgens haar ervan beschuldigt, zodat zij ter dood veroordeeld wordt.
[i]B – Wat wil het verhaal de lezer zeggen?[/i]
Ik denk dat het hoofddoel van dit verhaal was, om mensen te vermaken. Het verhaal op zich is interessant, drie mannen die helemaal gek worden op een mooie jonge en vrije zigeunerin waardoor ze allemaal in een rare of vervelende situatie belanden. Kortom het verhaal gaat over de liefde.
In het boek worden veel dingen uitgebreid en gedetailleerd beschreven, ik denk wel dat daar ook een bedoeling achter zit. Gebeurtenissen als de berechting van Quasimodo en de martelingen, worden toegelicht en daar zit wel een toon van kritiek in. De situatie in de Middeleeuwen wordt beschreven door middel van dit soort gebeurtenissen, daarom denk ik dat de schrijver ook duidelijk wil maken hoe de gang van zaken was in de Middeleeuwen. Ook worden mensen en hun omgeving lang en gedetailleerd beschreven, ik denk om de lezer een beeld te geven van hoe alles er in die tijd uitzag, en hoe de mensen leefden.
Ik vond de lange stukken waarin Gringoire aan het woord is nogal irritant, die stukken waren moeilijk te begrijpen. Ik snap niet wat hij uiteindelijk voor cruciale rol heeft gespeeld, en door deze stukken vond ik het boek een stuk saaier dan het anders geweest zou zijn.
Ik heb niet echt iets van het verhaal geleerd, ik heb niet het gevoel dat er echt bepaalde lessen te leren waren uit dit boek. Wel vond ik het mooi dat Quasimodo sterft samen met Esmeralda, en dat Phoebus en Esmeralda nu weer bij elkaar zijn (alleen dan niet op aarde). Ik vond het totaal niet erg dat Frollo doodging, ik kon hem tegen het einde niet meer uitstaan. Het einde vond ik ondanks de narigheid dus toch wel ontroerend.
[i]C – Het vertelstandpunt[/i]
Ik vond het standpunt van de vertelling erg apart, het boek is zo geschreven dat het lijkt alsof de lezer echt een toeschouwer is van de gebeurtenissen. Dus alsof je zelf op het plein staat als Esmeralda naar de galg wordt geleid. Volgens mij is de manier van vertellen niet aan een persoon gebonden, al weet ik dat niet honderd procent zeker. Het gaat namelijk wel vooral over Quasimodo, dus het zou ook zo kunnen zijn dat je alleen van hem alles weet. Dat zou verschil maken in het vertelstandpunt, maar dat onderscheid kan ik niet goed maken.
Ik kon me de omgeving en de gebeurtenissen goed voorstellen door de gedetailleerde manier van schrijven, aan de ene kant vond ik het irritant omdat het langdradig wordt. Maar aan de andere kant kan je je wel goed inleven in het verhaal. Ook gebruikt de schrijver andere verhalen, bijvoorbeeld mythen om dingen in het verhaal toe te lichten of kracht bij te zetten. Ik had dit van tevoren al gelezen in een samenvatting, maar ik herkende het vaag toen ik het las waardoor ik wist dat het waar was. Ik ken zelf die mythen uit Frankrijk niet, maar de stukken waarin Victor Hugo dat gebruikte gingen ineens ergens anders over, en pasten niet direct bij het eigenlijke verhaal. Bovendien werden die verhalen vroeger door mensen aan elkaar verteld, daarom nam ik aan dat dit dus die ‘mythen’ waren.
Het verhaal speelt zich af in Parijs in 1482, vooral in en rond de Notre Dame. In de Middeleeuwen dus, er gebeuren dan ook dingen die nu niet meer zouden gebeuren. Mensen worden niet tot martelingen veroordeeld, gehandicapte personen worden niet meer vermeden zoals dat het geval was bij Quasimodo, en de galg bestaat ook allang niet meer. De lezer wordt door die uitgebreide beschrijving een beeld gegeven van de omstandigheden en gang van zaken in de Middeleeuwen. Deze omstandigheden zijn niet het hoofdonderwerp van het verhaal, maar spelen wel mee in de sfeer van het verhaal. Ondanks dat is het toch meer het decor waartegen het verhaal zich afspeelt.