1.
In het boek wordt het verhaal verteld vanuit de ogen van de moeder van David, Len. Zij blijft haar zoon steunen ondanks alle problemen die hij bezorgt. David schaadt meerdere malen het vertrouwen van zijn ouders maar deze, vooral Len, geven hem telkens weer een nieuwe kans. Ondertussen gaat het gezin er helemaal aan kapot. De drie andere kinderen krijgen veel te weinig aandacht en Len heeft steeds vaker ruzie met haar man , Simon. David is ondertussen aan de harddrugs, is het huis uit en slaapt elke nacht ergens anders. Len blijft voor hem zorgen, tot ze inziet dat haar gezin eraan kapotgaat. Samen met ouders met hetzelfde probleem slaat ze zich door deze moeilijke tijd heen. David moet nu afkicken van Len. Hij moet naar het ziekenhuis en zijn moeder laat hem gaan. David komt niet meer terug en Len beseft dat hij vertrokken was om een shot te nemen.
2.
Ik had gehoord van een aantal mensen dat het een heel mooi boek was. Ik wist dat het vanuit een moeder van een drugsverslaafde was geschreven. Dit sprak me wel aan, omdat het meestal vanuit de drugsverslaafde zelf wordt geschreven. Het thema heeft me altijd al geboeid. Drugs speelt zo’n grote rol in de maatschappij van nu. Ik verwachtte dat het een zielig boek zou zijn, over een moeder die vocht voor haar zoon. En die verwachting is eigenlijk wel uitgekomen. Len vecht zo hard en tot het eind voor David. Erg mooi om te lezen, maar wel heel zielig als je leest dat zij er zoveel moeite voor doet om haar zoon te redden. Maar dat hij er zelf niet veel aan doet. Het is ontroerend hoe erg Len opgaat in het gevecht. Ze verwaarloost zelfs haar eigen gezin.
3.
Zie bijlage.
4.
Ik leefde erg mee met zowel Len als David. Maar meer met Len. Zij vecht zo hard voor haar zoon. Geweldig! Het is natuurlijk ook verschrikkelijk als je voor je eigen ogen je zoon eronderuit ziet gaan. Ik had groot respect voor haar onder het lezen. Zij gaf al haar tijd aan hem, ze verwaarloosde zichzelf en haar gezin. Ze was erg sterk, ze zat even bij de pakken neer, maar ging dan weer verder. Ze cijferde zichzelf totaal weg, het was de hele tijd: David, David, David… zo zie je maar weer hoe belangrijk kinderen voor ouders zijn. Hier wordt erg mooi beschreven hoeveel liefde zij heeft voor David. In het begin dacht ik dat ze zich een beetje aanstelde, en overdreven bezig was. Maar als je verder leest, leef je je steeds meer in, en dan merk je ook meer en meer hoe erg het is voor Len.
Voor David had ik minder respect. Ik vond het natuurlijk heel erg voor hem dat hij zo moest leven. Maar met het gemak waarop hij geld van zijn grootmoeder afnam, zijn moeder elke keer weer bedroog, dat vond ik echt erg. Het liefst zou ik zo het verhaal in zijn gestapt en hem eens goed door elkaar gerammeld hebben. En gevraagd waar hij in godsnaam mee bezig was! Dat zal Len ook vast wel een keer gedacht hebben. Ik snap wel dat David er niet meer uitkwam. Hoe vaak hoor je die verhalen wel niet; dat mensen wel willen, maar niet meer kunnen, stoppen? Maar hij wist van tevoren echt wel dat hij met de verkeerde mensen omging, en dat hij hoogstwaarschijnlijk ook in dat circuit terecht zou komen. Dan zou ik die mensen de rug toe keren, en een ander leven gaan leiden. Maar waarschijnlijk was hij hier niet sterk genoeg voor. Ik denk dat hij niet goed en stevig genoeg in z’n schoenen stond, anders was het hem ook wel gelukt om af te kicken.
5.
Ik ben zeer onder de indruk van dit verhaal. Het is een verhaal dat zo in de maatschappij zou kunnen gebeuren. Er zijn vast mensen die zo leven. Ik ken er geen, gelukkig, maar ze zijn er wel degelijk. In het boek is de situatie zo levendig verteld, dat je echt na gaat denken over de drugsverslaafden van vandaag de dag. Als je er eentje tegenkomt, denk je vaak dat hij/zij het aan zichzelf te danken heeft. Maar dit is dus niet altijd zo! En je denkt vaak helemaal niet aan de ouders van dat kind, die hebben het vaak ook heel moeilijk, kijk maar naar dit verhaal. Wie weet wat voor moeilijkheden die hebben doorgemaakt. Ik zou het vreselijk vinden als mijn kind aan de drugs verslaafd zou raken, net als iedereen. Ik weet alleen niet of ik net zo sterk zou zijn als Len. Opgeven zou ik ook nooit doen, maar ik zou nog wel naar mijn gezin kijken. Die zijn ook heel belangrijk. Het is wel erg hoe Len haar hele aandacht richt op David. Bijna eng gewoon, ze raakt zo ongeveer geobsedeerd door hem…
Als ik in de toekomst een drugsverslaafde tegenkom, kijk ik er beter naar. Dat weet ik zeker. Niet oppervlakkig, maar aan de gezichtsuitdrukking kun je veel aflezen. Ik denk dat je wel aan die mensen kunt zien of ze eigenlijk liever zouden willen afkicken. Een vreselijk gezicht lijkt me dat, want je kunt die mensen niet helpen, maar je moet het ze zelf laten doen. Het is aan hen om hulp te vragen, anders zal het ze nooit lukken. En dat zal Len nooit kunnen accepteren, dat David uit zichzelf moet afkicken en niet op aandringen van haar.
6.
De schrijfster is er zeker in geslaagd mij te boeien. Het verhaal heeft zeer grote indruk op me gemaakt. Ik vind het heel interessant om te lezen over problemen. Bij dit soort problemen sta je bijna niet stil. Het is wel actueel, maar in het nieuws besteden ze alleen aandacht aan het toegenomen percentage of de overlast van die mensen. Maar door dit boek ben ik meer gaan nadenken over drugsverslaafden. Hoe het voor hen moet zijn om zo te moeten leven, en hoe moeilijk het is om af te kicken. Maar ook hoe ´makkelijk´ ze hun familie aan de kant zetten. David laat Len, Simon en zijn broertjes en zusjes gewoon in de kou staan. Iedereen probeert hem uit de drugs te halen, maar het laat hem totaal koud. Dat vind ik heel erg, als iedereen moeite voor je doet, zou ik me schuldig voelen als ik daar niks mee zou doen. Maar David lijkt dit allemaal normaal te vinden en doet er werkelijk niets mee. Ik ben ook meer gaan inzien dat je je beter niet kunt bemoeien met mensen die verslaafd zijn aan drugs. Het is aan hen om zich daar uit te trekken. Als ze om hulp vragen kun je hem die bieden, maar anders moet je ze hun gang laten gaan. Hoe moeilijk dat ook is. Het boek is dus ook in zoverre leerzaam geweest voor me.